Το νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι

Το 0-1 αδικεί την Εθνική μας ομάδα με βάση την συνολική εικόνα της στο ματς με τη Σκωτία και ειδικά αυτή του δεύτερου ημιχρόνου. Μια ισοπαλία θα ήταν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα. Η ήττα όμως σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τις πιθανότητες πρόκρισης στη Γλασκόβη στον επαναληπτικό. Η Σκωτία δεν φοβίζει. Δεν είναι κάποιο μεγαθήριο. Πάτησε πάνω στο γκολ πέναλτι και πέραν τούτου ουδέν. Άμυνα κι άγιος ο θεός. Είχε βέβαια τακτική προσήλωση και εκτέλεσε το αμυντικό πλάνο του προπονητή της εξαιρετικά αλλά δεν είναι άτρωτη. Απλά την Κυριακή η Εθνική μιας θα χρειαστεί ενδεχομένως μια άλλη στρατηγική αφού πλέον χρειάζεται σκορ και γκολ. Και φυσικά… μακριά από το νωχελικό πρώτο ημίχρονο, διάστημα στο οποίο το συγκρότημα του Γιοβάνοβιτς, εμφάνισε όλα τα αρνητικά μαζί. Είχε πρόβλημα δημιουργίας, άναρχη πίεση στη πρώτη πάσα των παικτών του Στηβ Κλάρκ, αργό αμυντικό τρανζίσιον και ολίγον από άγχος. Στην επανάληψη άλλαξαν όλα και το μαρτυρούν οι 26 επιθέσεις έναντι μιας των Σκοτσέζων.

Πιο πολύ και από́ το χθεσινό αποτέλεσμα αυτό καθ’ αυτό όμως, στα δικά μου μάτια άλλο είναι το επιμύθιο της βραδιάς. Το κέρδος μέσα από́ μια ήττα. Το μονοπάτι που ήδη φωτίζει την επόμενη μέρα. Είναι η φρεσκάδα που αποπνέει αυτή η νέα και πολλά υποσχόμενη χρυσή γενιά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο άνεμος αισιοδοξίας ζωγραφισμένος στο baby face του 17χρονου Καρέτσα που ενσαρκώνει τις ελπίδες ενός ολόκληρου έθνους. Καιρό είχα να δω τέτοια αποδοχή από́ το κοινό για ένα τέκνο της ελληνικής ξενιτιάς που οι περισσότεροι τον μάθαμε πριν από λίγους μήνες. Τέτοια αποθέωση όταν πέρασε ως αλλαγή στο ματς, που αντανακλά τις προσδοκίες που γεννά ο νεαρός μαζί με τα άλλα πιτσιρίκια του Γιοβάνοβιτς.

Η γενιά που έρχεται... φουριόζα

Η αίσθηση ότι έρχονται καλύτερες μέρες, ακόμη και αν τελικά δεν επιτευχθεί η άνοδος κατηγορίας στο Nations League. Έχουμε μπροστά μας τα προκριματικά του επόμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου και Euro και η νέα γενιά δείχνει έτοιμη να πάρει τη σκυτάλη από́ την προηγούμενη ώστε να μας οδηγήσει ξανά, μετά από χρόνια σε μια μεγάλη διοργάνωση. Ίσως μάλιστα σιγά σιγά στο μυαλό του Γιοβάνοβιτς να πρέπει να αρχίζει να ωριμάζει η ιδέα ότι κάποιοι παλιοί οφείλουν να… κάνουν χώρο στους μικρότερους που έρχονται με φόρα και μπόλικο ταλέντο.

Επειδή όμως ως ράτσα έχουμε την τάση όσο εύκολα ενθουσιαζόμαστε το ίδιο εύκολα να… ξενερώνουμε, η διαδοχή πρέπει να γίνει ομαλά και με μέτρο. Θα είναι μέγα λάθος να φορτωθούν αυτά τα παιδιά που έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους, όλες τις αποτυχίες των προηγούμενων καθώς και περισσότερες ευθύνες από́ όσες τους αναλογούν. Ειδικά αν το αποτέλεσμα στη Γλασκώβη είναι αρνητικό.
Για πρώτη φορά μετά από́ καιρό φαίνεται να υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Και ως γνωστόν η Ρώμη δεν χρίστηκε σε μια μέρα…