Το… παίρνει αλλιώς και όχι μόνο ισπανικά

Τα τελευταία, πολλά χρόνια, η ισπανική δεξαμενή αποτελούσε την βασική πηγή άντλησης παικτών του Άρη. Όχι μόνο το περασμένο καλοκαίρι που ο αριθμός ξεπέρασε κάθε προηγούμενο αλλά και τα… προ 2018 χρόνια. Για να είμαστε δίκαιοι προσέφερε στην ομάδα της Θεσσαλονίκης μερικούς σπουδαίους παίκτες, μερικοί εκ των οποίων ακόμη μνημονεύονται (Κόκε, Χαβίτο, Κάλβο) ενώ οι πιο πρόσφατοι (βλέπε Μορόν) ήδη γράφουν τη δική τους ξεχωριστή σελίδα στην Ιστορία του συλλόγου.

Όπως όλα δείχνουν, αυτή η εμμονή πρόκειται να αλλάξει το προσεχές καλοκαίρι. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι η Ισπανική αγορά δεν θα αποτελεί πλέον μονόδρομο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Άρης θα την εγκαταλείψει εντελώς και θα πει όχι σε κάποια εξαιρετική περίπτωση. Το αίμα... νερό δεν γίνεται. 

Απλά εμφανίζει μια τάση να ανοίξει τους μεταγραφικούς του ορίζοντες και σε άλλες αγορές. Μερικές άγνωστες ίσως σε αυτόν. Το πρόσφατο ταξίδι του Θόδωρου Καρυπίδη στο Μαρόκο πιστοποιεί μια διάθεση για αλλαγή μεταγραφικής πλεύσης που φάνηκε και από τις προσθήκες των Ντιαντί και Νινγκ που συνιστούν εντελώς άλλη κατεύθυνση από τη συνηθισμένη.

Απόλυτα σύμφωνος σε αυτό φαίνεται ότι είναι και ο Μαρίνος Ουζουνίδης που και δογματικός δεν είναι στο κομμάτι της προέλευσης των ποδοσφαιριστών που θα προστεθούν στο ρόστερ και από την πρώτη στιγμή είχε πει ο Άρης οφείλει να ακολουθήσει και την άλλη οδό προκειμένου να επιστρέψει πιο ανταγωνιστικός και διεκδικητικός όσον αφορά τους στόχους του. Άλλωστε και μόνο η απόφαση ενίσχυσης του ελληνικού στοιχείου, που αποτελούσε κάτι σαν ταμπού, φανερώνει μι αλλαγή μεταγραφικής στάσης.