To placebo του Ολυμπιακού ήταν σαν σκληρό διεγερτικό

Όταν νιώθεις χαμένος, αποκαμωμένος και ψυχικά άδειος, πολλές φορές ψάχνεις να βρεις έναν τρόπο για να σταθείς στα πόδια σου. Κάτι υπαρκτό για να το χρησιμοποιήσεις σαν λαβή με σκοπό να ανέβεις στην επιφάνεια ή κάτι φανταστικό που εφευρίσκει το μυαλό. Έστω ένα εικονικό φάρμακο (placebo), που τελικά λειτουργεί στον οργανισμό σαν διεγερτικό.

Ο Ολυμπιακός που έδειχνε με το ζόρι να… βαδίζει μετά την αποτυχημένη περιοδεία στο Άμπου Ντάμπι για το Final Four της EuroLeague, έχασε στον πρώτο τελικό του ΟΑΚΑ με τρόπο που εκείνη τη στιγμή ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι υποστηρικτές του άρχισαν να αμφιβάλλουν. Όχι μόνο για τους τελικούς κόντρα στον Παναθηναϊκό, αλλά συνολικά για την επόμενη μέρα της ομάδας. Υπερβολές; Σίγουρα! Αλλά η υπερβολή είναι χαρακτηριστικό γενεών ολόκληρων κι ενός λαού, άρα και των φιλάθλων, των παρατρεχάμενων και των συμπαρομαρτούντων.

Μετά τις… τρέλες του Game 2 στο ΣΕΦ, τη μέρα που ο Ολυμπιακός ισοφάρισε τη σειρά στο παρκέ, αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε με το αγωνιστικό, αλλά (μοιραία) το βλέμμα εστίασε στο αστυνομικό και κυβερνητικό πλαίσιο του αγώνα, ο οργανισμός του Ολυμπιακού, οι αγωνιστικοί εκπρόσωποι του και αυτοί που ιδρώνουν τη φανέλα (όχι ο διοικητικός τομέας ή οποιοσδήποτε άλλος), δηλαδή τα ζωτικά του όργανα (αθλητές και προπονητές), κατάφεραν να τροφοδοτήσουν με αίμα όλο το κορμί του συλλόγου.

Οι παίκτες συσπειρώθηκαν, κάτι που παραδέχθηκε και ο αρχηγός της ομάδας Κώστας Παπανικολάου μετά το τέλος του Game 3 και το έκαναν για να τιμήσουν -πέραν της ομάδας που τους εμπιστεύεται και τους πληρώνει αδρά- την ίδια τους την προσπάθεια. Να μην αδικήσουν τους εαυτούς τους.

Έτσι, δύο μέρες μετά το 1-1 στην έδρα τους, πήγαν στο ΟΑΚΑ και θύμισαν με το παιχνίδι τους ποια ακριβώς ήταν η ομάδα που κυριάρχησε φέτος στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και παρά το γεγονός ότι οι διοικήσεις του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού συνεχίζουν να συντηρούν κόντρες και θα συνεχίσουν να το κάνουν μιας και πλέον φαίνεται πως το μίσος του ενός για τον άλλον είναι αυτό που τους ενώνει (και τους χωρίζει βέβαια), στο παρκέ ο Γιώργος Μπαρτζώκας ζήτησε τα… γνωστά. Και οι παίκτες του τα προσέφεραν απλόχερα.

Ο Σάσα Βεζένκοφ έγινε πάλι ο τύπος που κάνει τη διαφορά και σουτάρει με ποσοστά που επιβαρύνουν τον αντίπαλο (4/4 δίποντα, 5/10 τρίποντα και συνολικά 25 πόντους), ο Νίκολα Μιλουτίνοφ έγινε στυλοβάτης και δεν επέτρεψε ο τραυματισμός του Μουσταφά Φαλ να επηρεάσει το σύνολο, ενώ ο Φουρνιέ λιγότερο συνηθισμένος σε… ειδικές συνθήκες ευρωπαϊκού τύπου παρασύρθηκε σε βαθμό «κακουργήματος».

Η απαράδεκτη χειρονομία του Γάλλου ήταν ξαφνική (αν όχι σοκαριστική), αποβλήθηκε, αλλά πριν συμβεί αυτό έβαλε λιθαράκι μεγάλο στην προσπάθεια του συνόλου. Ο Ντόρσεϊ αναστήθηκε από το προηγούμενο ματς και συνέχισε από εκεί που το είχε αφήσει. Αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές του 99-88 στο ΟΑΚΑ και τώρα οι «ερυθρόλευκοι» επιστρέφουν στην έδρας τους με σκοπό την Κυριακή να στεφθούν στο Φάληρο πρωταθλητές.

Την ίδια ώρα, ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε το ελιξίριο. Ούτε τη γνήσια συνταγή, ούτε την… γενόσημη. Μήτε αγωνιστικά και σε καμία περίπτωση συναισθηματικά. Το... παιχνίδι του έχει μεταφερθεί σε παρκέ χωρίς σανίδια, δίχως Glassfloor και για να βγει από το αγωνιστικό σκοτάδι κάποιος θα πρέπει να ρίξει φως.

Ο Τζέντι Όσμαν έκανε την προσπάθειά του και μάλλον αναφερόμαστε στη μόνη σταθερά των «πρασίνων» το τελευταίο διάστημα. Ο Κέντρικ Ναν σκόραρε με συνέπεια και συντονισμένα, ο Κώστας Σλούκας ήταν μάχιμος. Ως σύνολο όμως, ο Παναθηναϊκός φάνηκε ιδιαιτέρως επηρεασμένος από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ανθρώπινο, αλλά καθόλου παραγωγικό…