H Premier League στο... όριο του χάους - Το πλάνο που μπορεί να την αλλάξει για πάντα

Η ιδέα για την επιβολή ανώτατου ορίου δαπανών, ευρέως διαδεδομένο ως «Salary Cap» στην Premier League, έχει ήδη τεθεί επίσημα υπό εξέταση κι εφόσον λάβει το «πράσινο φως» από το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, αναμένεται να φέρει σαρωτικές αλλαγές στο οικονομικό τοπίο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Το νέο αυτό πλαίσιο θα περιορίσει δραστικά τις οικονομικές δυνατότητες των συλλόγων, μεταβάλλοντας σε βάθος το μέχρι σήμερα ισχύον μοντέλο λειτουργίας του πρωταθλήματος.

Κάτι τέτοιο έχει προκαλέσει αντιδράσεις, μιας και σε αντίθεση με τα παραδοσιακά salary caps, το σύστημα anchoring θέτει ένα όριο δαπανών που δεν εξαρτάται από τα έσοδα κάθε συλλόγου, αλλά από έναν ενιαίο αριθμό για ολόκληρη τη λίγκα: πέντε φορές τα έσοδα της χαμηλότερα αμειβόμενης ομάδας.

Πρόκειται για ένα κοινό, τεχνητό ανώτατο όριο, ανεξάρτητο από την πραγματική οικονομική ισχύ συλλόγων όπως η Σίτι, η Γιουνάιτεντ, η Τσέλσι ή η Λίβερπουλ. Ενώ η UEFA ρυθμίζει με βάση ποσοστά των εσόδων και το πρωτάθλημα προσαρμόζει το όριο στις οικονομικές δυνατότητες κάθε συλλόγου, το σύστημα anchoring αγνοεί αυτή την αναλογικότητα και καθιερώνει ένα σταθερό φράγμα που κανείς δεν μπορεί να υπερβεί.

Η πρόκληση ξεκινάει ακόμη πριν καν σχηματιστεί η ιδέα: ο κανόνας χρειάζεται την υποστήριξη 14 από τις 20 ομάδες, ένα όριο που φαίνεται μακριά, δεδομένης της έντονης αντίθεσης γιγάντων όπως η Σίτι και η Γιουνάιτεντ.

Ακόμη και αν περάσει η ψηφοφορία, ο νομικός λαβύρινθος δεν τελειώνει εκεί. Το μέτρο πρέπει να περάσει από το PFNCC, ένα συμβουλευτικό όργανο που αποτελείται από εκπροσώπους της Premier League, της EFL, της FA και της συνδικαλιστικής ένωσης παικτών, όπου σίγουρα θα το απορρίψει.

Το σύστημα, όπως είναι διαμορφωμένο σήμερα, περιορίζει έμμεσα την ικανότητα των ποδοσφαιριστών να κερδίσουν την πραγματική τους αξία και παραμορφώνει τον οικονομικό ανταγωνισμό μεταξύ των συλλόγων.

Αν ένας σύλλογος δεν μπορεί να προσφέρει ανταγωνιστικό μισθό φοβούμενος ότι θα υπερβεί το όριο, ο παίκτης, και η αγορά, περιορίζονται από έναν «προστατευτικό» κανόνα που τελικά λειτουργεί σαν φρένο. Η PFA, που ήδη έχει εκφράσει δημόσια την αντίθεσή της, θα μπορούσε να πάει το μέτρο στα δικαστήρια, υπερασπιζόμενη τα συμβατικά και οικονομικά δικαιώματα των παικτών. Επιπλέον, αν το σύστημα anchoring τεθεί σε εφαρμογή, αναμένεται κύμα αναδιαπραγματεύσεων συμβολαίων, εργασιακών διαφορών και αναγκαστικών μεταγραφών, δημιουργώντας πιθανώς νομική αβεβαιότητα.

Αν ένας σύλλογος υπερβεί το όριο, θα μπορούσε να αναγκαστεί να πουλήσει παίκτες, να επαναδιαπραγματευτεί συμβόλαια με χαμηλότερους μισθούς ή ακόμα και να τερματίσει συμβόλαια λόγω της αδυναμίας εγγραφής νέων παικτών.

Αυτό θα επηρεάσει σημαντικά την ασφάλεια της εργασίας και τη συμβατική σταθερότητα των ποδοσφαιριστών. Το αναμενόμενο σενάριο δείχνει ένα καλοκαίρι συνεχούς έντασης, διαπραγματεύσεων και ριζικών αποφάσεων για την εξισορρόπηση των οικονομικών. Μένει μόνο να δούμε αν την επόμενη εβδομάδα το μέτρο θα περάσει και η δικαστική διαμάχη θα... ξεκινήσει.