Το πρωτάθλημα τελείωσε και αυτό είναι το καλύτερο νέο για το μπάσκετ

Επιτέλους, τέλος! Αυτή η φράση, αυτές οι δύο λέξεις θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι αρκετές για να περιγράψουν το συναίσθημα με το πέρας των τελικών του πρωταθλήματος της Stoiximan GBL. Από τη μία ο Ολυμπιακός, από την άλλη ο Παναθηναϊκός έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να ανυπομονούμε να φτάσει στο τέλος της μια σειρά στην οποία η τοξικότητα τρύπησε το ταβάνι του ΣΕΦ, αλλά και του ΟΑΚΑ.

Όχι ότι δεν το περίμενε κανείς. Όχι ότι δεν ήταν αναμενόμενο, βλέποντας όλα τα σημάδια των προηγούμενων ημερών. Απλά όταν το βλέπεις και στην πράξη να συμβαίνει, αν μη τι άλλο χτυπάει ακόμα πιο άσχημα.

Ο Ολυμπιακός στέφθηκε πρωταθλητής στο Game 4 και δεν την... πάτησε όπως πέρυσι στο αντίστοιχο παιχνίδι, με τη σειρά στο 2-1 υπέρ του. Αγωνιστικά ήταν πιο έτοιμος πνευματικά και είχε πάρει το μομέντουμ μετά τη νίκη στο Game 2 της σειράς. Από τη στιγμή που ανέβασε την ενέργειά του και σκόραρε σταθερά 85+ πόντους στα τρία τελευταία παιχνίδια, ήταν νομοτελειακό πως θα είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε αυτή τη σειρά.

Από την άλλη ο Παναθηναϊκός ήταν ξεκάθαρο πως δεν είχε δυνάμεις και ενέργεια να παίξει σε υψηλό τέμπο. Ακόμα και στη νίκη του στο Game 1 δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης και δεν... έθελξε με την εικόνα του σε καμία περίπτωση. Το Game 3 ήταν κομβικό για την ψυχολογία και την οικονομία της σειράς, με τους πράσινους να μην μπορούν να ακολουθήσουν σε ρυθμό και ενέργεια.

Κάθε μπασκετική ανάλυση περνάει σε δεύτερη μοίρα όμως και αυτό είναι μεγάλο κρίμα, αν λάβουμε υπόψιν τα μπάτζετ των δύο ομάδων, τους παίκτες που διαθέτουν και τους προπονητές που τους καθοδηγούν. Και είναι πραγματικά κρίμα γιατί τόση λάμψη που υπάρχει στις δύο ομάδες πέρασε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, μπροστά σε όλα τα εξωαγωνιστά που είδαμε για ακόμα μια φορά. Με την ένταση να τρυπάει all time highs, μέχρι την επόμενη φορά.

Τα όσα έγιναν στο Game 2, οι συναντήσεις για τα μάτια του κόσμου στο γραφείο του Γιάννη Βρούτση και οι αποφάσεις πριν από το Game 4 είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται να ξέρει κανείς για τους φετινούς τελικούς. Ένταση, τοξικότητα, καταγγελίες, μηνύσεις. Ένας τρομερός καμβάς που μόνο το μπάσκετ και τον αθλητισμό δεν εκφράζει. Η χαρά του... content για τα ιντερνετικά καφενεία που είχαν πάρει υλικό και για... το σπίτι. Βέβαια, όλοι κατάλαβαν πλέον πως υπάρχουν διαφορετικά μέτρα και σταθμά στις τιμωρίες παικτών και ομάδων όταν πρόκειται για τους «αιωνίους» και διαφορετικά όταν μιλάμε για τις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος.

Σε αυτούς τους τελικούς είδαμε άσεμνες χειρονομίες, υβριστικά συνθήματα non stop, αντικείμενα να πέφτουν και όμως καμία έδρα δεν τιμωρήθηκε. Την ίδια ώρα που σε άλλες έδρες του πρωταθλήματος )Sunel Arena λόγου χάριν) τα αρμόδια όργανα εξαντλούν την αυστηρότητά τους. Την ΑΕΚ άλλωστε την... κυνήγησαν επί έναν μήνα μετά το πολύκροτο παιχνίδι στην Πάτρα με τον Προμηθέα, τον Νοέμβριο του 2024. «Έσυραν» τη διοίκηση και τον προπονητή της σε κάθε λογής ακροάσεις και την τιμώρησαν με 2 αγωνιστικές κεκλεισμένων. Για όσα έγιναν στους τελικούς τίποτα, zero, nada. Πράγματα που μπορεί να κουράζουν κάποιους, αλλά πρέπει να καταγράφονται γιατί είναι η πραγματικότητα.

Το ευχάριστο όμως είναι πως όλο αυτό φτάνει στο τέλος του. Θα πάρουμε μια ανάσα από την τοξικότητα και τώρα θα αρχίσει το αγαπημένο σπορ όλων των φιλάθλων, η μεταγραφολογία. Εκεί όπου πολλά ονόματα θα ακουστούν, πολλά σενάρια θα πέσουν στο τραπέζι. Αυτά τουλάχιστον προκαλούν ωραία και μπασκετική συζήτηση. Αυτή ακριβώς που έλειψε κατά τη διάρκεια των τελικών.

ΥΓ. Αν θέλετε να δείτε τι είναι πραγματική διαφήμιση για το μπάσκετ και πώς πραγματικά εξάγεται πολιτισμός, μπορείτε να πατήσετε play στο βίντεο που ακολουθεί. Η Martin Carpena κατάμεστη στο Game 3 της Μάλαγα με την Μπαρτσελόνα και οι φίλοι της Ουνικάχα να τραγουδούν στον ρυθμό του συνθήματος που έμαθαν από τον κόσμο της ΑΕΚ στο Final 4 του BCL στην Αθήνα. (Μπασκετική) Απόλαυση...