Το πρώτο μικρό «αποτύπωμα» του Ταμπόρδα στη μάχη για να κρατήσει τη θέση του στο ρόστερ
Το απόγευμα της Τετάρτης (17/12) στο «Ανθή Καραγιάννη» της Καβάλας, σ’ ένα παιχνίδι που αντιμετωπίστηκε απ’ την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού με τρομερά λάθος νοοτροπία κι ως «αγγαρεία» -με αποτέλεσμα για ένα γκολ που δεν... μπήκε, να καταλήξει το «τριφύλλι» στην πιο «ζόρικη» πλευρά του ταμπλό των νοκ-άουτ του Κυπέλλου Ελλάδας με Άρη κι Ολυμπιακό ή ΠΑΟΚ- υπήρξε και μία μικρή εξαίρεση, ενός τύπου που έμοιαζε να ψάχνει την στιγμή του. Που έπαιζε δείχνοντας να έχει μεγαλύτερο κίνητρο απ’ όλους, για να «δείξει» και να... αποδείξει, πως και «χωράει» στο «πράσινο» ρόστερ και ρόλο μπορεί να βρει, μολονότι ως τώρα κινδύνευε να μπει στη λίστα με τα «χρυσά βατόμουρα» των μεταγραφών.
Ο Βισέντε Ταμπόρδα δεν ξεχώρισε στο ματς Κυπέλλου με τον ΑΟΚ, επειδή σημείωσε το (πολύ ωραίο) γκολ στο 53’ που «ξεκόλλησε» τον Παναθηναϊκό (κάνοντας το 2-1) και τον γλίτωσε από μία πάρα πολύ στενάχωρη και θλιβερή έως και ντροπιαστική συνθήκη. Αλλά γιατί έδειξε πως αυτή την ευκαιρία και την ήθελε και δεν θα την άφηνε να πάει χαμένη. Σαφώς και η διάρκεια είναι αυτή που καθορίζει και καθιερώνει έναν παίκτη στις συνειδήσεις του προπονητή και του κόσμου, όμως ο Αργεντινός με τη συνολική εικόνα του για μία ώρα αγώνα, έδειξε πως σίγουρα δεν είναι για... ισοπέδωση. Αρκεί να βρει κι ο Παναθηναϊκός και πολύ περισσότερο ο ίδιος ο Ράφα Μπενίτεθ τον τρόπο, για να βγάλει και να πάρει απ’ αυτόν ότι καλύτερο μπορεί αγωνιστικά.
Απ’ το μεσημέρι της 2ας Σεπτεμβρίου, όταν κι ανακοινώθηκε απ’ τον Παναθηναϊκό ο Ταμπόρδα, είχε ήδη πάνω του ένα τεράστιο «βάρος» για το πολύ μεγάλο (και πιθανότατα υπερβολικό) ποσό που ξοδεύτηκε για την απόκτησή του (4,3 εκατ. ευρώ), αλλά και την «σκιά» του Αζεντίν Ουναΐ να τον «ακολουθεί» παντού... Άδικο εν πολλοίς, διότι είναι άλλου τύπου και χαρακτηριστικών παίκτης σε σχέση με τον αρτίστα Μαροκινό, ο οποίος επέλεξε να περιμένει ως το τελευταίο δεκαήμερο του περασμένου Αυγούστου, για να πάει και να παίξει σε πολύ υψηλότερο επίπεδο απ’ την ελληνική Stoiximan Super League.
Αυτό το «βάρος», ωστόσο, ήταν ήδη πολύ μεγάλο και δύσκολο για να το «κουβαλήσει» ένας 24χρονος που πέρασε για πρώτη φορά την άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να κυνηγήσει το όνειρό του, έχοντας στις αποσκευές του όλα όσα... συνοδεύουν συχνά-πυκνά τους Λατίνους, όσον αφορά την δυσκολία στην προσαρμογή τους. Όταν δε, το περιβάλλον δεν είναι απολύτως «υγιές» και σταθερό (με δύο αλλαγές προπονητών μέσα σε τρεις μήνες), όλο αυτό γίνεται τις περισσότερες φορές ακόμη πιο δύσκολο...
Η νοοτροπία, η εικόνα του, ο Μπενίτεθ...
Τα παραπάνω βεβαίως, δεν μπορεί να αποτελούν (μόνιμη) «δικαιολογία» και δεν... απαλλάσσουν τον Αργεντινό απ’ τη δική του ευθύνη και τις απαιτήσεις που υπάρχουν σε μία ομάδα η οποία προσπαθεί μέσα από τρομερές δυσκολίες, να (ξανα)χτίσει τη νοοτροπία της και την ταυτότητά της.
Το πιο σημαντικό στο ματς με την Καβάλα ήταν πως ο ίδιος τουλάχιστον έδειξε αυτή τη σωστή νοοτροπία. Και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, γνωρίζοντας πως από εδώ και πέρα τα «κανονάκια» απ’ τον τρομερά απαιτητικό Μπενίτεθ θα γίνονταν ακόμη λιγότερα.
Επιβεβαίωσε πως είναι ένας μέσος με ποιοτικές επαφές με την μπάλα, όχι ο πιο γρήγορος της γης, αλλά με αρκετά γρήγορη σκέψη και διάθεση για να παίξει κάθετα και να ψάξει τις συνεργασίες ή την εκτέλεση, όπως έκανε στη φάση του γκολ. Του λείπει βεβαίως ο ρυθμός και είναι αλήθεια πως μετά το 60’ άρχισε να «φθίνει» η συμμετοχή του στο παιχνίδι.
«Με μία ομάδα της Super League 2 όλα αυτά κι όχι κι απ’ τις πλέον ισχυρές της κατηγορίας» θα πει κάποιος και στη βάση της σκέψης του, δεν θα έχει άδικο. Όμως απ’ την άλλη, είναι πολύ βασικό πως σ’ ένα ματς όπου οι περισσότεροι το είδαν... χαλαρά και δεν τίμησαν τους 2.500 φιλάθλους (στην πλειοψηφία τους Παναθηναϊκοί της βορείου Ελλάδας) που πήγαν ένα απόγευμα Τετάρτης στην Καβάλα για να δουν την αγαπημένη ομάδα τους, ο Ταμπόρδα ήταν στους λίγους που αντιλήφθηκαν το «βάρος» και την ευθύνη. Έδειξε μεγάλη διάθεση, πήρε μπάλες, άφησε κατά μέρους αυτό το... διστακτικό που έβγαζε μόνιμα λόγω πίεσης κι άγχους σε προπονήσεις και αγώνες και στην 6η παρουσία του σε αγώνα του «τριφυλλιού», άφησε -επιτέλους- ένα πρώτο, μικρό «αποτύπωμα».
Ο Μπενίτεθ και το τιμ του δουλεύουν πολύ μαζί του στις προπονήσεις, προσπαθούν να τον «ξεκλειδώσουν» αγωνιστικά, όμως έχουν κι απαιτήσεις να γίνει πολύ πιο αποφασιστικός και να αρχίσει να βγάζει προσωπικότητα στο γήπεδο, προκειμένου να διεκδικήσει τη θέση του στην επόμενη version του Παναθηναϊκού. Θέση που είχε τεθεί εν αμφιβόλω το προηγούμενο διάστημα, διότι δεν έδειχνε αυτά που ζητάει ο ίδιος τόσο στο τακτικό σκέλος, όσο και στη συνολικότερη αντίληψη του παιχνιδιού.
«Ήθελα το χρόνο μου να προσαρμοστώ»
Η διάρκεια θα είναι αυτή που θα κρίνει το κατά πόσο θα μπορέσει να «σταθεί» ο Ταμπόρδα και να γίνει σημαντικό κομμάτι στον Παναθηναϊκό. Όμως στην Καβάλα έδειξε για πρώτη φορά πως υπάρχει... ζωή. Τόσο με τη συνολικά παρουσία και εικόνα του στο ματς, όσο και στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα με τον ΑΟΚ.
«Είναι πολύ σημαντική διοργάνωση, είμαστε ο Παναθηναϊκός, μια μεγάλη ομάδα, προχωράμε και στις τρεις διοργανώσεις. Έχουμε δύσκολο ματς την Κυριακή και θα παίξουμε με την ίδια και περισσότερη ένταση», ήταν το πρώτο σχόλιό του και πρόσθεσε για την προσαρμογή του: «Πρόκειται για μία μεγάλη αλλαγή, από μία άλλη ήπειρο στην Ελλάδα. Με υποδέχθηκαν πολύ καλά. Είναι δύσκολη η προσαρμογή, ήθελα τον χρόνο μου για να προσαρμοστώ. Σήμερα (σ.σ. Τετάρτη 17/12) είχα τον χρόνο μου, σκόραρα και ένα γκολ, τι άλλο να ζητήσει κανείς;».
Η καλή διάθεσή του φάνηκε κι απ’ το μήνυμα που «ανέβασε» λίγο αργότερα στο Instagram, μαζί με μία φωτογραφία απ’ το παιχνίδι με την Καβάλα, γράφοντας: «Πολύ χαρούμενος για το πρώτο μου γκολ εδώ» («Very happy for my first goal here»).
Το θέμα είναι οι συγκεκριμένες αναρτήσεις του να αρχίσουν να γίνονται σιγά-σιγά... κανόνας κι όχι εξαιρέσεις ή φωτοβολίδες...