Ξέμεινε με 26 δολάρια, δούλεψε delivery και κέρδισε 90 χιλιάδες από έναν αγώνα στο Wimbledon

Το Center Court του Wimbledon είναι επιβλητικό, πόσο μάλλον όταν αντιμετωπίζεις το Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης Αρίνα Σαμπαλένκα στο ντεμπούτο σου στο κυρίως ταμπλό. Το σκηνικό γίνεται ακόμη πιο ιδιαίτερο όταν λίγους μήνες αναγκαζόσουν να δουλέψεις delivery αφού είχες ξεμείνει με 26 δολάρια στον τραπεζικό σου λογαριασμό.

Η ιστορία της Κάρσον Μπρανστίν σίγουρα θα μπορούσε να γίνει ταινία τη δεκαετία του 1990 με πρωταγωνίστρια την Τζούλια Ρόμπερτς! Η 24χρονη (γεννημένη τον Σεπτέμβριο του 2000) τενίστρια που είδε το πρώτο φως του ηλίου στην Καλιφόρνια και εκπροσωπεί τον Καναδά, μίλησε για τις ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές της καριέρας της.

Η Μπρανστίν έχασε στον πρώτο γύρο κόντρα στην κορυφαία τενίστρια στον κόσμο, αλλά εισέπραξε κάτι λιγότερο από 90 χιλιάδες δολάρια (89.529) από τη συμμετοχή της και μόνο στον πρώτο γύρο του θρυλικού major. Το ποσό αυτό θα τη βοηθήσει να κυνηγήσει το όνειρό της.

Η ίδια μίλησε στο tennis channel για τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετώπισε αφού δούλευε ως μοντέλο ενώ αποκάλυψε ότι χρειάστηκε να εργαστεί και σε υπηρεσία delivery για να καταφέρει. «Δεν ήθελα να ζητήσω χρήματα από την οικογένειά μου», ανέφερε σχετικά.

Νωρίτερα φέτος στο Λος Άντζελες, ανέλαβε βάρδιες σε υπηρεσία delivery. Η τελευταία της διαδρομή, μάλιστα, ήταν μια μέρα πριν πετάξει για το Κανκούν για ένα τουρνουά WTA 125K, όπου έφτασε στον πρώτο τελικό της καριέρας της. 

«Ξέρεις, όταν παίζεις σε τουρνουά ITF και χρηματοδοτείς όλη σου τη ζωή ως νεαρός ενήλικας, τα έξοδα συσσωρεύονται γρήγορα. Ζώντας στη Νότια Καλιφόρνια, ακόμη και το να γεμίσω το ρεζερβουάρ μου ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για τον λογαριασμό μου. Σκεφτόμουν, "Πώς θα παίξω σε ένα τουρνουά, πόσο μάλλον να ζήσω;"»

Η Μπρανστίν θυμήθηκε μια βαθιά συναισθηματική φόρτιση όταν η οικονομική πίεση την κατέκλυσε. «Λίγες μέρες πριν από τον πρώτο μου τελικό WTA στο Κανκούν, έλεγξα τον τραπεζικό μου λογαριασμό ένα πρωί και είδα μόνο 26 δολάρια (19 λίρες). Έκλαιγα και τηλεφώνησα σε μερικούς φίλους. Δεν τηλεφώνησα στους γονείς μου επειδή ανησυχούσα ότι θα αναστατώνονταν.

Έτσι αποφάσισα ότι δεν είχα άλλη επιλογή. Απλώς συνέχισα. Οδηγούσα στο Λος Άντζελες και παρέδιδα δείπνα μετά την προπόνηση, κάνοντας ό,τι χρειαζόταν για να συνεχίσω να κυνηγάω το όνειρό μου».

Η ιστορία της Μπρανστίν δίνει μία άλλη πτυχή στην ζωή των τενιστών. Ότι πίσω από τη λάμψη όσων είναι στο προσκήνιο με τα μεγάλα χρηματικά έπαθλα και τις σημαντικές εμπορικές συμφωνίες βρίσκονται αθλητές που παλεύουν για να καταφέρουν να εξασφαλίσουν τα βασικά και να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπούν.