56 ημέρες και μία αιωνιότητα

Το ημερολόγιο γράφει 26η Οκτωβρίου. Η ΑΕΚ αποχωρεί από τον αγωνιστικό χώρο στο Καραϊσκάκη «τσακισμένη» ψυχολογικά από ακόμη μία ήττα από τον Ολυμπιακό. Το 2-0 ήταν το «λιγότερο» κακό εκείνο το βράδυ. Το «μεγαλύτερο» ήταν η εικόνα. Αποκαρδιωτική. Η ΑΕΚ δεν κατέβηκε για να παίξει. Έμοιαζε να θέλει να διαχειριστεί την ήττα της δίχως να πάθει κάποια μεγάλη «ζημιά».

Ο Μάρκο Νίκολιτς εκείνο το βράδυ στα αποδυτήρια άστραψε και βρόντηξε. Ο Λούκα Γιόβιτς άκουσε λόγια από τον προπονητή του που τον… τσίγκλησαν. Και πολλοί ακόμη. Έκτοτε πέρασαν 56 ημέρες μέχρι χθες, το τελευταίο ματς της ΑΕΚ για το 2025. Έχουν μεσολαβήσει 13 ματς. 12 νίκες σε αυτά και μία ισοπαλία με την Σάμροκ Ρόβερς που δεν είχε τελική στη Νέα Φιλαδέλφεια, «σφυροκοπήθηκε» ανελέητα και έφυγε με 1-1. 10 σερί νίκες μετά από αυτό το αποτέλεσμα με τους Σκωτσέζους. Σερί δεκαετιών, νίκες στη σειρά. Αυτό είναι το «λιγότερο» καλό. Το «μεγαλύτερο» καλό είναι η εικόνα. Άλλη ομάδα από τον Νοέμβριο και μετά και για σχεδόν 1,5 μήνα η ΑΕΚ. Συνεχής βελτίωση, πιο παραγωγική σε φάσεις και γκολ, πιο ελκυστική στο μάτι, με μεγάλα διπλά σε Φλωρεντία, Λεωφόρο, Σαμσούντα και μέταλλο. Από αυτό που πρέπει να έχεις για να κατακτήσεις τίτλους. Το έδειξε την Πέμπτη με την Κραϊόβα, το έδειξε και χθες με τον ΟΦΗ. Διαφορετικά παιχνίδια, ίδια νοοτροπία. Η ΑΕΚ χωρίς να είναι στο επιθυμητό επίπεδο πήρε αυτό που ήθελε με ανατροπή ξανά. Έβγαλε την προσωπικότητα, την κλάση (Γιόβιτς, Βίντα κλπ), την ποιότητα των παικτών της, «μίλησε» επιτέλους και η Νέα Φιλαδέλφεια Πέμπτη-Κυριακή σε δύσκολες ώρες. Ομάδα από σκληρό material.

Δεν είναι μάγος, είναι προπονητής ο Νίκολιτς

Ο Μάρκο Νίκολιτς δεν είναι… μάγος. Είναι προπονητής. Ένας πολύ καλός προπονητής, μετρ της τακτικής. Καθηγητής σε αυτό το κομμάτι. Το πως… διαβάζει τα ματς, τις απαιτήσεις και τις ανάγκες τους και με τόσα προβλήματα πως βρίσκει λύσεις, είναι case study για τους ειδικούς του ποδοσφαίρου. Ο κόσμος της ΑΕΚ δύσπιστος στην αρχή, στην μετά-Αλμέιδα εποχή, πλέον παραδέχεται το υψηλό προπονητικό επίπεδο του Σέρβου. Δεν πουλάει οπαδιλίκι, «μιλά» πρώτα η δουλειά του, τα αποτελέσματα και η εικόνα. Ή μάλλον «μιλούν» μόνο αυτά. Focus στη δουλειά του και μόνο και πως θα πάρει η ΑΕΚ αυτά που θέλει.

Αποχαιρετούμε το 2025 με την ΑΕΚ πρώτη στη βαθμολογία, στο +1 από Ολυμπιακό και στο +2 από ΠΑΟΚ. Από δύο ομάδες πιο έτοιμες και δομικά πιο κοντά σε διεκδίκηση τίτλων, με προπονητές που τις έχουν αρκετά χρόνια πια έχοντας χτίσει κορμό. Στην Ευρώπη σε 12 ματς πήρε 3 προκρίσεις για να είναι στο League Stage και εκεί τερμάτισε 3η (!) και με συνολικά 7 νίκες μέχρι σήμερα είναι απευθείας στους «16» της διοργάνωσης με αβαντάζ έδρας στους επόμενους γύρους. Στο Κύπελλο με φτωχές νίκες στη League Phase, η… μοίρα και τα γκολ του ΠΑΟΚ στο Χαριλάου και τα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής, την έφεραν στο καλύτερο μονοπάτι για να έχει ορθάνοιχτο δρόμο μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης.

Περισσότερα από όλα αυτά που είναι... απτά αποτελέσματα για όλους, η ΑΕΚ κέρδισε ξανά τον κόσμο της. Τον έφερε ξανά έμπρακτα δίπλα στην ομάδα εντός και εκτός έδρας. Και έχει έξτρα «καύσιμο», όπως είπε ο «καθηγητής» Νίκολιτς, όταν το χρειάζεται. Δεν ήταν αυτονόητο, δεν ήταν εύκολο, μα το πέτυχε. Σε 56 ημέρες, μετά το Καραϊσκάκη, αυτό που έχει καταφέρει μοιάζει με... κατόρθωμα για μία αιωνιότητα.

Ότι αποφάσισαν Μάριος Ηλιόπουλος και Χαβιέρ Ριμπάλτα τον περασμένο Μάη, λειτουργεί στον… απόλυτο βαθμό. Η ποδοσφαιρική μοίρα τους τα έχει δώσει όλα απλόχερα. Τώρα αμφότεροι πρέπει να βοηθήσουν τον Νίκολιτς να αποκτήσει περισσότερα εργαλεία στο γήπεδο. Τις τρεις μεταγραφές που έχουν αποφασιστεί σε στόπερ, χαφ, φορ και εγώ θα προσέθετα και ένα (καθαρό) δεξί μπακ επιπέδου, όχι υβριδικό.

Μέχρι να διεκδικήσει τίτλους αυτή η ΑΕΚ έχει δρόμο. Πρέπει να φάει… ψωμιά ακόμη, να δουλέψει απέναντι στον ανταγωνισμό που θα δυναμώσει σε όλα τα επίπεδα από τον Γενάρη και να «προστατευτεί» ακόμη περισσότερο απέναντι στους θεσμούς του ποδοσφαίρου (ΕΠΟ, ΚΕΔ) που την εχθρεύονται ξεκάθαρα και… δημοσίως πλέον.