Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι έτοιμη να «σπάσει» μία παράδοση 88 ετών

Αν αρχίσει κανείς και «ξεφυλλίσει» αυτόν τον τεράστιο τόμο με όνομα Μάντσετσερ Γιουνάιτεντ θα βρει μέσα «χρυσές» αλλά και... μαύρες σελίδες. Σε όλες όμως θα βρει κάτι κοινό. Μία παράδοση που κρατά από το 1937 έως και σήμερα. Όμως, το 2025 και στην εποχή του Ρούμπεν Αμορίμ στην άκρη του πάγκου της, η παράδοση αυτή ισορροπεί σε μία πολύ λεπτή κλωστή. 

Η αξία στα... δικά της παιδιά και ο «πατέρας» Σερ Άλεξ

Εδώ και 88 χρόνια λοιπόν, η «κόκκινοι διάβολοι» είχαν πάντοτε είτε στην ενδεκάδα τους είτε στον πάγκο της έστω έναν ποδοσφαιριστή από τα σπλάχνα τους. Δεν υπήρξε δηλαδή ούτε ένα παιχνίδι από τα 4.321 σε οποιαδήποτε διοργάνωση που δεν υπήρξε στην αποστολή ένας παίκτης από την ακαδημία της. Ένα γεγονός που τη δεκαετία του «90» φάνταζε δεδομένο, καθώς τότε η Γιουνάιτεντ απαρτιζόταν από ποδοσφαιριστές όπως ο Γκάρι Νέβιλ, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο Πολ Σκόουλς και ο Ράιαν Γκιγκς. Τότε που ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ήταν ο απόλυτος κριτής των πάντων αλλά πάνω από όλα έδινε τεράστια βάση στο ρίζες του συλλόγου που βρισκόταν. Όχι επειδή του επιβλήθηκε, αλλά επειδή ήξερε πως η επένδυση στα «σπλάχνα» του αγγλικού κλαμπ αξίζει πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε μεταγραφή. 

Τα «πέτρινα χρόνια» και η... ανάγκη για μεγάλα ονόματα

Η αγωνιστική περίοδος 2012/13 ήταν η τελευταία χρονιά που οι «μπέμπηδες» στέφθηκαν πρωταθλητές Αγγλίας. Αυτή ήταν και η τελευταία χρονιά του Σερ Άλεξ στον πάγκο της αγαπημένης του Γιουνάιτεντ.

Από εκεί και έπειτα δεν έχει υπάρξει μία σεζόν που να έφτασε στην κατάκτηση της Premier League. Κάτι που τη δεκαετία 2000/10 κατάφερε 6 φορές μαζί με 1 Champions League (2007/08). Έτσι, έχοντας τις πρώτες της χρονιές χωρίς τίτλο, αναγκάστηκε να ακολουθήσει στρατηγική «μεγάλης ομάδας». Δηλαδή να κινηθεί στη μεταγραφική αγορά για ποδοσφαιριστές από... το πάνω ράφι, παραγκωνίζοντας έτσι ως ένα βαθμό την ανάπτυξη των ακαδημιών της και «ποντάροντας» στο ταλέντο των ονομάτων που έφερνε με υπέρογκα ποσά.

Ένας και... γυάλινος

Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, όπου παίκτες από των ακαδημιών της όπως ο Μάρκους Ράσφορντ, ο Σκοτ Μακτόμινει και ο Τζόνι Έβανς πουλήθηκαν και ο Αλεχάντρο Γκαρνάτσο ψάχνει την «πόρτα της εξόδου» με κάθε πιθανό τρόπο.

Τελευταία ελπίδα; Ο Κόμπι Μέινου ο οποίος, όσο ταλαντούχος είναι, είναι άλλο τόσο επιρρεπής στους τραυματισμούς.

Η ευθύνη βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα χέρια του Ρούμπεν Αμορίμ. Ενός ακόμη ανθρώπου που έχει την αποστολή να επαναφέρει την «κόκκινη πλευρά του Μάντσεστερ» στον σωστό δρόμο. Μένει να φανεί αν θα αφήσει πίσω του την ιστορία και τις παραδόσεις, ή αν θα επιλέξει να τις συνεχίσει;

Γιατί, όπως είπε κάποτε ο Σερ Άλεξ: «Η Γιουνάιτεντ δεν είναι απλώς ένας σύλλογος. Είναι μια παράδοση.»