Evan… Ne t'inquiète pas

Η ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ έχει πυροδοτηθεί από το τριίποντο του Βεζένκοφ, που ευφυώς δραπετεύει από το low post, βλέποντας τον Καμπάτσο να τρέχει στις 45 μοίρες. Αντί να στήσει το αντίσκηνό του εκεί, άνοιξε στην γωνία. Ανοιχτή πάσα, canasta που λένε και οι Ισπανοί και το ματς έμοιαζε να γράφεται στην ιστορία, αφού η διαφορά σκαρφάλωσε στο +10, μόλις 5.35΄΄ πριν τη λήξη. Στον πάγκο, το πρόσωπο του Ιμπάκα, δραματοποιεί το αίσθημα της απόγνωσης. Ο Τσους Ματέο καλεί τάιμ άουτ, ο κόσμος στις εξέδρες αλαλάζει. 

Επιστροφή των 10 παικτών στο παρκέ… Ο Ισπανός κόουτς έχει δώσει εντολή για ζώνη. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Επανέναρξη αγώνα με το χρονόμετρο να γράφει 5.35''… Στο 4.31'' ο Γκος στέλνει με νέο τρίποντο τη διαφορά στους 11π. (67-56). Η Ρεάλ έχει δει το σκορ από το 45-52 στο 26΄να διαμορφώνεται σε 67-56 σε δέκα αγωνιστικά λεπτά! Επιμέρους 22-4. Χάνεται το ματς αυτό; Όχι! Αλλά ναι! Όλα χάνονται. Εκτός κι αν εμφανιστεί ένας Πίτερς. Εκτός κι αν μεσολαβήσει ένα τάιμ άουτ. 

Από το 4.31'' μέχρι και το 2.25'', η Ρεάλ κάνει σωστά όλα όσα έκανε λάθος από το 25’ και μετά. Και ο Ολυμπιακός είναι τόσο αργός και τόσο παθητικός απέναντι στη ζώνη, που δε βρίσκει ούτε μία επιλογή. 

Στο 2.25'', μετά από σχεδόν τρία αγωνιστικά λεπτά ζώνης, ο Μπαρτζώκας καλεί ανήσυχος τάιμ άουτ μετά το καλάθι του Καμπάτσο στο τρανζίσιον (67-64). Απέναντι στη ζώνη, ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από μία μακρινή απειλή. Τι κάνει ο Τσους Ματέο; Αυτό που κάνουν οι περισσότεροι κόουτς όταν ο αντίπαλος προπονητής καλεί τάιμ άουτ εξαιτίας της αποτελεσματικότητας μίας άμυνας ζώνης: Δίνει εντολή για μαν του μαν. Είθισται. Συνηθίζεται. Όλοι το κάνουν. Είναι μία απόφαση στη σωστή κατεύθυνση. Μόνο που αυτή ακριβώς η επιλογή του Ματέο τιμωρήθηκε με τον πιο στυγνό τρόπο. Ο Άλεκ Πίτερς, βρέθηκε στην κορυφή, με τον Χεζόνια να μην παίζει καθόλου άσχημα πάνω του. Ο Πίτερς είχε πάρα πολλή ώρα να πατήσει στο παρκέ. Τρίποντο και άντε γεια! Αν συνέχιζε να παίζει ζώνη ο Ματέο θα έβρισκε αυτό το σουτ ο Πίτερς; Αποκλείεται. Θα έβρισκε κάποιο άλλο; Πιθανό! Όχι αυτό όμως. Η έλλειψη πίστης σε μία προηγούμενη απόφαση που κρίθηκε επιτυχημένη, πέρασε τη θηλειά γύρω από το λαιμό της ομάδας του. 

Gracias λοιπόν, στον αξιολογότατο κόουτς και καθόλου ειρωνικά. Ήταν μία απόφαση που δεν έφερε το αποτέλεσμα που περίμενε. Δεν ήταν λάθος. 

Όπως δεν ήταν λάθος πολλές από τις αποφάσεις που πήρε ο Ματέο κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Ας μπούμε στο βασικό περιεχόμενο λοιπόν. Ο Ολυμπιακός ταξίδευσε στη Μαδρίτη έχοντας στις βαλίτσες του μαξιλαράκι ασφαλείας. Και δύο ήττες να κάνει, θα έχει μία τρίτη ευκαιρία. Τεράστιο ψυχολογικό αβαντάζ, πολύ περισσότερο για μία ομάδα με την ποιότητα και την προσωπικότητα των ερυθρόλευκων. Είναι κρίμα όμως, να κουραστεί πιο πολύ απ’όσο πρέπει για μία πρόκριση, που αργά ή γρήγορα θα εξασφαλιστεί. 

Δε θα είναι εύκολο όμως. Και δε θα είναι εύκολο, είτε επειδή η Ρεάλ συγκριτικά με το πρώτο ματς είναι “άλλη” ομάδα και επειδή ο Ολυμπιακός δείχνει, ακόμα και τώρα, να μην έχει βρει την ισορροπία μεταξύ των σπουδαίων ατομικών χαρακτηριστικών και της προσαρμογής τους στη φιλοσοφία Μπαρτζώκα. 

Ξαναβλέποντας το Game 2, υπάρχουν δύο στιγμές στο χρόνο που σταματάει. Ο θεατής χρειάζεται λίγο χρόνο να χωνέψει την απόλαυση του θεάματος που μόλις είχε καταναλώσει…

Είναι 1.15’’ πριν τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου η πρώτη. 

Και…

7.06’’ στην τρίτη περίοδο

Είναι οι δυο στιγμές, που ο ουδέτερος θεατής θυμάται:

• Ποια είναι αυτή η μαγική φιλοσοφία του Μπαρτζώκα, που έχει κερδίσει επαίνους από όλους τους συναδέλφους του ανά την Ευρώπη
• Πόσο όμορφο θέαμα και πόσο πιο εθιστικό είναι ένα ανοιχτό τρίποντο, που προέρχεται από 20 δευτερόλεπτα passing game με ακαριαία ταχύτητα. 
• Γιατί ο Ολυμπιακός έγινε case study τα πρηγούμενα χρόνια, σε συζητήσεις, σεμινάρια μπασκετ, σχολές προπονητών. 

Σε αυτές τις δύο στιγμές ο Ολυμπιακός θύμισε γιατί είναι μία fun to watch ομάδα. Πάσα, Πάσα, Πάσα, Πάσα, Πάσα… Τρίποντο (chorus)

Αυτό το sequence είναι το ρεφρέν, το απώγεια των μουσικών παραστάσεων που δίνει ο Ολυμπιακός πάνω στο παρκέ. Μόνο που, φέτος, αυτό το πικ εμφανίζεται πιο λιγοστές φορές. 

Είναι επιλογή του Γιώργου Μπσρτζώκα, να επιτρέψει στον Εβάν Φουρνιέ να γίνει ο frontman του συγκροτήματος. Να παίξει σόλο, να υπερβάλει κάποιες φορές, να το πάρει πάνω του. Δεν είναι λάθος! Είναι επιλογή. Μόνο που κάποιες φορές ο Γάλλος με την τεράστια προσωπικότητα και τη δεινή ικανότητά του να βάζει τη μπάλα μέσα, υπερβάλει. Και ο Ολυμπιακός χάνει το flow στην κίνησή του. Είναι οι στιγμές που ο Ολυμπιακός, σκοράρει ή όχι, δεν προσφέρει τις στιγμές της μαγείας του. Και στο Game 2, υπήρχαν αρκετές τέτοιες στιγμές. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιες, κάμποσες φορές, δεν είναι αποτελεσματικό. Είναι! Όταν όμως, δεν είναι, υπάρχει πρόβλημα. 

Άρα: Στη Μαδρίτη, αλλά και στα παιχνίδια που απομένουν, ο Φουρνιέ θα ήταν σκόπιμο να επανέλθει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις του Ολυμπιακού. Αυτές που τον ξεχώρισαν. Χωρίς να ανησυχεί ότι πρέπει να κουβαλήσει όλο το βάρος, την πίεση και τις φιλοδοξίες του κόσμου πάνω του. Ο Φουρνιέ δεν παίζει για τον εαυτό του, παίζει για το τρόπαιο που θέλει να κατακτήσει με τον Ολυμπιακό. Και πολλές φορές αισθάνεται την ανάγκη να δώσει τη λύση. Δε χρειάζεται. 

Από εκεί και πέρα: 

• Σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός δε χτύπησε σχεδόν κανένα pick n roll με τον Μιλουτίνοφ, ή τον Φαλ. Με ποιον τα χτυπούσε; Μα με τον Σάσα Βεζένκοφ. Γιατί; Διότι η Ρεάλ, έχοντας αποφασίσει να αλλάζει σε όλα τα σκριν με τον Βούλγαρο σούπερ σταρ, έδινε εκ προοιμίου κατάσταση εμφανούς μις ματς στον Ολυμπιακό. Και σε παιχνίδια που αναμένται να εξελιχθούν σε σκυλομαχίες, η ψυχραιμία του Σάσα, και η ικανότητα του να εκτελεί πάνω από το κεφάλι των κατά κανόνα πολύ κοντότερων παικτών που τον αναλαμβάνουν στην αλλαγή είναι το …μάτι του κυκλώνα. Το σημείο, που επικρατεί η απόλυτη ηρεμία. Κι αυτό το έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός στη Μαδρίτη. Ως εκ τούτου λοιπόν, αναμένεται να χορτάσουμε Βεζένκοφ σε ρόλο ...σκρίνερ. 

Ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του όμως, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, διότι η Ρεάλ, έστω κι αυτή η Ρεάλ, εντός έδρας, αποκλείεται να κάνει τα ίδια (πολλά και παιδαριώδη) λάθη που έκανε στο ΣΕΦ. 

Οι Μαδριλένος κατάφεραν να επιτεθούν στα πρώτα δευτερόλεπτα των επιθέσεων, αλλά συχνά πυκνά δεν είχαν αποτέλεσμα. Αν η ελληνική ομάδα τους επιτρέψει κάτι αντίστοιχο, ο ρυθμός θα απογειωθεί και αυτό δε συμφέρει τον Ολυμπιακό. 

Τι έκανε ο Τσους Ματέο στο Game 2; Η βασική διαφοροποίηση σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι ήταν η επιμονή του στο low post παιχνίδι του Χεζόνια, που είναι δεδομένο ότι θα το …χορτάσουμε κι απόψε. Με τον Κροάτη να είναι σούπερ αποτελεσματικός σε αυτές τις κατοχές. 

Pick ή early pick με τον Χεζόνια (όχι μόνο όταν ο Ολυμπιακός παίζει με χαμηλό line up) μέχρι να σβήσει ο ήλιος. 

Ο Μπαρτζώκας δεν είναι προπονητής που έχει εμμονή με το σημάδι στο miss match κι ούτε υποστηρίζει θερμά  την αλλαγή της στόχευσης από παιχνίδι σε παιχνίδι.

Δεν πιστεύει σε αυτό. Πιστεύει ότι η καλή κυκλοφορία της μπάλας, οι σωστές αποστάσεις, η κάλυψη των χώρων θα φέρουν στο πιάτο το miss match για την ομάδα του, χωρίς να το επιδιώξει επί τούτου. Έτσι είναι!

Για να συμβεί αυτό όμως, ο Ολυμπιακός, και ειδικά ο Φουρνιέ και ο Γκος, πρέπει να τριπλάρουν λιγότερο. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που στη Μαδρίτη, ο Ταβάρες θα έχει πολύ πιο επιδραστικό ρόλο στην ομάδα του. Όχι όπως στο ΣΕΦ. 

Τι θα δούμε από την πλευρά της Ρεάλ; 

α. Πολύ παιχνίδι στο low post

β. Πολλές κατοχές στα χέρια του Καμπάτσο

γ. Πολύ under στα γκαρντ του Ολυμπιακού

δ. Πολύ γρήγορο ρυθμό στα πρώτα 8 δευτερόλεπτα των επιθέσεων και ταυτόχρονα πολύ επιθετικότητα από τα γκαρντ μετά τα pick n roll

ε. Κλειστές άμυνες και πολυκοσμία στη ρακέτα. 

στ. Πολύ πικ εν ρολ, αλλά και πολύ παιχνίδι μακριά από τη μπάλα (βασικά στο άνοιγμα των plays) για να δημιουργηθούν off ball καταστάσεις για Μούσα, Γιουλ, Χεζόνια που είτε θα παίξουν με τη μπάλα (οι δύο πρώτοι), είτε θα εκτελέσουν (ο Κροάτης, αν δεν ανταποκριθεί η άμυνα)

ζ. Πολύ trail (όταν ο παίκτης που μαρκάρει τη μπάλα ακολουθεί από πίσω τον χειριστή) στα pick n roll, όπου οι Μαδριλένοι έκαναν πολυ καλύ δουλειά στο ΣΕΦ, στο δεύτερο ματς. 

η. Όχι τόσο πολλά λάθη, όσα έκανε στο ΣΕΦ στο τρανζίσιον. Όχι χαμένες κατοχές από πεταμένες μπάλες. 

Ο Ολυμπιακός: 

1. Πιθανότατα θα δώσει και πάλι καταστάσεις low post στον Βεζένκοφ, κάτι που μοιάζει με must σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι
2. Θα δώσει και πάλι χρόνο στον Βιλντόσα που έκανε θαυμάσια αμυντική δουλειά στο pick n roll με την ενέργεια που έβγαλε και την πίεση που άσκησε ακόμα και την ώρα του σκριν
3. Θα φέρει και πάλι τον Γουόκαπ, τον πιο βασικό εκφραστή της φιλοσοφίας του Μπαρτζώκα (λίγες τρίμπλες, γρήγορες αποφάσεις, αναγνώριση του ανοιχτού παίκτη, ή του μις ματς). Ο Γουόκαπ πιθανώς θα κληθεί να γίνει και ο εξολοθρευτής του low post παιχνιδιού του Χεζόνια (όπως και στο Game 2)
4. Θα χρησιμοποιήσει τους δύο ψηλούς του ως ενδιάμεσους δημιουργούς (από short roll φάσεις και το low post), ή ως τελικούς αποδέκτες. 
5. Πιθανώς να χρησιμοποιήσει τον Πίτερς (ανάλογα με την κατάσταση του Γουόκαπ) σε θέση τρία για να έχει μέγεθος στο μαρκάρισμα του Χεζόνια. 
6. Αναμφισβήτητα, χωρίς να περιορίσει το ένστικτο του Φουρνιέ, θα πρέπει να τον εντάξει σε μία πιο ομαδική λογική, όπου η (γρήγορη) πάσα κάποιες φορές είναι πιο σημαντική από την εκτέλεση. Σημαντική σημείωση: Τον Γάλλο, κατά βάση θα μαρκάρουν πολύ χαμηλότεροι αντίπαλοι. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. 
7. Αυτή τη φορά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα σουτ θα μπουν. Και αυτό θα συμβεί διότι πλέον η πίεση έχει περάσει στην αντίπερα όχθη και ο Ολυμπιακός θα παίξει πιο ήρεμα, άρα πιο ορθολογικά. Τα σουτ θα βγαίνουν μέσα από συνεργασίες και δε θα είναι λύσεις της τελευταίας στιγμής.

Ο Ολυμπιακός κρατάει τα πάντα στα χέρια του και μία ήττα στη Μαδρίτη, ή έστω και δύο δε θα φέρουν καταστροφή. Η ομάδα του Μπαρτζώκα, ωστόσο, έχει ανάγκη να παίξει όπως ορίζει το ταλέντο της και η φιλοσοφία της. Μία νίκη που θα έρθει με τον τρόπο του Ολυμπιακού θα είναι το πιο κατάλληλο κατευόδιο ενόψει Φάιναλ Φορ. Κι εκεί θα δούμε τι συμβεί.