Για αυτούς που ξέρουν να νικούν
Το πρωί της προπαραμονής των Χριστουγέννων, ο Άλεξ με τα αρώματα πέρασε για μερικές στιγμές από το γραφείο.
Ανάμεσα στην επιλογή οσμών, συνθέσεων, ψεκασμών που έκανε το χώρο να μυρίζει με μπουτίκ αρωματικών υγρών, με ρώτησε…
-Τι βλέπεις με το μπασκετάκι;
- Τι θα κάνουμε;Τι ομάδα είσαι ρε Άλεξ;Με τους κόκκινους είμαι εγώ…
- Πολύ καλοί είστε και οι δύο. Απλά εσείς θα χρειαστείτε λίγο περισσότερο χρόνο… Η απάντησή μου συνάντησε ένα συγκαταβατικό νεύμα…
- “Ξέρεις…” συνέχισε… “Εγώ δεν είμαι από αυτούς που δε μιλάνε… Είμαι από τους άλλους… Ξεσπάω… Και ρε γαμώτο, οι άλλοι (ο Παναθηναϊκός δηλαδή, αν δεν καταλάβατε) δεν είναι ότι κερδίζουν. Παίζουν καλά. Δε γίνεται να χάσουν ακόμα και όταν το παιχνίδι στραβώνει”.
Λίγες ώρες αργότερα, ακριβώς την ίδια σκέψη έκαναν πιθανότατα και καμμιά δεκαριά χιλιάδες Λιθουανοί. Και περισσότεροι. Μέχρι το 24ο-25ο λεπτό, η στόφα τους, είχε βρει τους πράσινους εξ Αθήνας, μπόσικους και το πάρτι ήταν σε διαφορετικά level… Στο ένα stage έπαιζαν επιθετικά ριμπάουντ, στο άλλο κακές περιστροφές και πολύς χορός κάτω από το καλάθι… Σε ένα διαφορετικό, εκεί όπου διασκέδαζαν οι περιφερειακοί της Ζάλγκιρις, οι διαβάσεις ήταν αφύλακτες, αφού στο παιχίδι ένας εναντίον ενός ο Λο και ο Γκος έκαναν ζημιές. Η χορογραφία είχε πολύ ταλέντο (επιθετικό) και αυτοσχεδιασμό.
Και σε ένα άλλο stage, το κέφι γινόταν ξέφαντο, όταν η Ζάλγκιρις αποφάσιζε να επιτεθεί στο transition… Οι Λιθουανικοί ρυθμοί, απέναντι στον ράθυμο κι εκτός κλίματος Παναθηναίκό, ξεσήκωναν. Οι παίκτες του Αταμαν, πάντα σε θέση αντίδρασης (κι όχι δράσης) προσπαθούσαν να ακολουθήσουν και όχι να περιορίσουν. Κάπως έτσι η διαφορά έφτασε στο +14.
Κι όταν από το 13 μέχρι το 16’, ο Σορτς έδινε την εντύπωση με τα συνεχόμενα άστοχα και τις κακές αποφάσεις του, ότι πέφτει σε ακόμα μία μαύρη τρύπα, την οποίο προκαλούσαν οι Λιθουανοί παίζοντας τον Αμερικανό στα δύο μέτρα, το πάρτι βρέθηκε στο peak του. Εκείνη τη στιγμή, με το Σλούκα να βρίσκεται εκτός σύνθεσης, κάποιοι μπορεί να πίστεψαν ότι το ποτάμι δεν έχει γυρισμό. Γύρω γύρω από τη Ζαλγκίριο Αρίνα δεν υπάρχει ποτάμι, αλλά πολύ νερό, το οποίο μπορεί να πνίξει τους μη υποψιασμένους.
Οι ΛΙθουανοί την ίδια στιγμή που προσπαθούσαν να παίξουν στο αδύναμο χέρι, τον Ναν και τον Σορτς, τους χτυπούσαν αλύπητα στην άμυνα με κάθετο παιχνίδι. Έμενε μόνο ένας, αυτός ο Μοικανός της δέσμευσης, ο Τζέριαν Γκραντ (μαζί με τον Καλαϊτζάκη στο ξεκίνημα του αγώνα), να αναρωτιέται τι διάολο συμβαίνει, δεδομένου ότι ο ίδιος είχε περάσει χειροπέδες στον νούμερο ένα κίνδυνο της Ζαλγκίρις, τον Σιλβέν Φραντσίσκο. Ο οποίος όχι μόνο δεν εκτέλεσε όσο θα χρειαζόταν η ομάδα του, αλλά δεν το τόλμησε καν.
Και το τσιπάκι αλλάζει σε μία στιγμή. Ο Γκραντ πρέπει να πάρει κάποιες ανάσες, η διαφορά έχει ανέβει στους 14 (56-42) και ο Αταμάν, όπως έκανε με τον Γιούρτσεβεν, αποφάσισε να ισορροπήσει στην ανάγκη για σκορ και το ρίσκο της αμυντικής δυσπραγίας. Ο Σορτς πήρε τη θέση του Γκραντ, αλλά χρειάστηκε να κουβαλήσει κι ένα πιο βαρύ φορτίο. Να συνεχίσει την καλή δουλειά του συμπαίκτη του στο μαρκάρισμα του Φρανσίσκο. Είναι η στιγμή που αλλάζουν τα πάντα. Ο Σορτς, ο Παναθηναϊκός, ο Ναν, ο Οσμαν… Όλα. Το μόνο που δεν άλλαξε ήταν ο Φρανσίσκο που πήγαινε κι ερχόταν στον πάγκο της Ζαλγκίρις με το πρόσωπο διαρκώς ανέκφραστο.
Ο Οσμαν, δίνοντας μία τρίτη διάσταση στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με εκτέλεση catch no shot, με επιθέσεις στην close out άμυνα, με δημιουργίες, με pull ups, ανεβάζει την ομάδα σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο… Δυσθεώρατο. Εξαιρετικά δύσκολο να νικηθεί.
Από το 25ο λεπτό και μέχρι το 69-79, ο Οσμάν σημειώνει 15 πόντους. Κάθε ένας από αυτούς ένα μικρός έπος. Και ο Ναν μαζί του να βγαίνει λίγο από τα παραλίγο πανυματικά σκοτάδια του και να παίρνει αμπάριζα κάθε ψηλό ή κοντύτερο αντίπαλο.
Θέλετε να δούμε όμως και μερικούς αριθμούς που επιβεβαιώνουν την εικόνα;
Για πάμε:
Πίνακες παρακαλώ:
Στο διάστημα από το 1ο λεπτό μέχρι το 24ο, ο Παναθηναϊκός, σε καμία επιθετική επιλογή της Ζαλγκίρις δε δέχεται κάτω από 1 πόντο ανά κατοχή…
Από το 24ο λεπτό όμως, μέχρι το τέλος, η αμυντική προσαρμογή των πράσινων στραγγαλίζει τη Ζαλγκιρις...
Στο Πίνακα που ακολουθεί θα δείτε τους πόντους ανά κατοχή που δέχθηκε ο Παναθηναϊκός μέχρι το 24ο λεπτό, και δίπλα από το 24 και μετά...
| 1-26o ΛΕΠΤΟ | 26-40ο ΛΕΠΤΟ | |
| SPOT UP | 1,000 | 0,778 |
| TRANSITION | 1,800 | 1,000 |
| PNR ΤΕΛΕΙΩΜΑ ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ | 1,071 | 0,571 |
| PNR ΤΕΛΕΙΩΜΑ ΨΗΛΟΣ | 1,167 | 2,000 (σε μία κατοχή όμως) |
| ΚΟΨΙΜΟ | 2,000 | 1,500 |
| POST UP | 1,000 | 0,000 |
Ας δούμε όμως και κάποιους ακόμα πιο χαρακτηριστικούς πίνακες:
Στους πόντους ανά κατοχή που πετυχαίνει μία ομάδα, τριγύρω από το καλάθι:
Στο πρώτο ημίχρονο ο δείκτης για τον Παναθηναϊκό ήταν: 1.412π./κατοχή, έχοντας δεχτεί 24 πόντους σε 17 κατοχές
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός επιτρέπει 13 κατοχές και συνολικά 8 πόντους, που σημαίνει ότι επέτρεψε 0.615 πόντους/κατοχή.
Από το 24 και μετά ο Αταμαν, επιστρατεύοντας και πάλι την εξαιρετική όσφρηση του για το παιχνίδι, χρησιμοποιεί 6 διαφορετικές πεντάδες…
Αυτή που είχε τις περισσότερες επιθετικές κατοχές, δηλαδή: Σορτς, Οσμαν, Γκραντ, Ναν και Φαρίντ, ολοκλήρωσε το παιχνίδι σκοράροντας (σε αυτό το διάστημα των 15 λεπτών), 26 πόντους σε 19 κατοχές, που διαμορφώνει έναν συντελεστή 1.368πόντων/κατοχή: Σπουδαίο!
Οι αριθμοί είναι χρήσιμοι όταν έρχονται να επιβεβαιώσουν την εικόνα, ή να ανατρέψουν πολύ ισχυρές πεποιθήσεις.
Αυτή τη φορά, το μάτι δεν έκανε λάθος.
Ο Τι Τζέι Σορτς άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά… με ένα νταμπλ νταμπλ βγαλμένο από τις πιο φωτεινες γειτονιές του Παρισιού, προσφέροντας συνολικά 41 πόντους με τους 15 direct πόντους του και τις 10 ασίστ του, απ'όπου γεννήθηκαν άλλοι 26.
Ο Τσέντι Οσμαν απέδειξε ότι ένας παίκτης με τόσο πλούσιο ταλέντο στη θέση “3” αλλάζει όλες τις διαστάσεις μίας ομάδας
Ο Κέντρικ Ναν κατάφερε και χαλιναγώγησε τον εαυτό του ώστε στο τέλος να παρουσιαστεί έτοιμος και συγκεντρωμένος.
Ο Ομέρ Γιούρτσεβεν, ξεδίπλωσε όλα αυτά τα στοιχεία που του άνοιξαν την πόρτα του Παναθηναϊκού και τα οποία είναι αρκετά για να τον κρατήσουν εκεί.
Ο Τζέριαν Γκραντ είναι ο σούπερ σταρ που δεν έγινε ποτέ. Και δεν τον ενδιαφέρει να γίνει.
Πάνω απ’όλα όμως, ο Παναθηναϊκός λειτούργησε ως σύνολο με παίκτες που αξίζουν τεράστια ποσά, αλλά παίζουν (κάποιες φορές) σαν να έχουν υπογράψει το συμβόλαιο της μίας ημέρας, σύμφωνα με τον Ρικ Πιτίνο.
Όσο οι πράσινοι έχουν υγεία στα αποδυτήρια, όσο κάθε παίκτης θα παίζει για να καλύψει και τον διπλανό του και θα περιμένει τη δική του ευκαιρία για να λάμψει, θα υπάρχει πάντα ο Άλεξ, ή ένας Άλεξ να λέει: “Μα αυτοί παίζουν καλά. Και κερδίζουν. Ακόμα κι όταν δεν παίζουν τόσο καλά”.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Λεσόρ αποθέωσε τον Οσμάν - Η απάντηση της Euroleague με το masterclass του Τούρκου στο Κάουνας (video)
Αταμάν για Γιουρτσεβέν: «Με τέτοιες εμφανίσεις μπορεί να γίνει ο βασικός μας σέντερ»
