In the end...

«Προσπάθησα τόσο σκληρά και πήγα τόσο μακριά, αλλά στο τέλος δεν είχε καν σημασία, έπρεπε να πέσω, να τα χάσω όλα, στο τέλος δεν είχε σημασία...». Αυτός είναι ο βασικός στοίχος του διάσημου και υπέροχου κομματιού «In the end» των Linkin Park, οι οποίοι θα παίξουν στην τελετή έναρξης του τελικού του UEFA Champions League στο Μόναχο. Ένα τραγούδι που ταιριάζει περισσότερο στον χαμένο του τελικού και όχι στον ίδιο τον τελικό ή ακόμη περισσότερο στο νικητή. Διότι είναι αλήθεια ότι αμφότερες η Ιντερ και η Παρί Σεν Ζερμέν, μόχθησαν πάρα πολύ για να φτάσουν μέχρι το Μόναχο. Για την ακρίβεια έκαναν μία φοβερή πορεία, γεμάτη από ανατροπές, δυσκολίες, ατελείωτη προσπάθεια και κόπο.

Η Παρί έφτασε πολύ κοντά στο να αποκλειστεί από την φάση του πρωταθλήματος πριν καν φτάσει στα νοκ άουτ, ενώ η Ιντερ μέχρι τις καθυστερήσεις του επαναληπτικού ημιτελικού με την Μπαρτσελόνα ήταν αποκλεισμένη. Εκεί βρήκε τον ήρωα Ατσέρμπι που έστειλε το ζευγάρι στην παράταση και εκεί βρήκε τον δρόμο για τον Μόναχο. Ως εδώ όλα καλά και για τις δύο, αλλά το Σάββατο το βράδυ μία από τις δύο θα έχει να αντιμετωπίσει μία μεγάλη δυσκολία. Θα έχει μπροστά της μία τεράστια ταμπέλα που θα κρεμάσουν στο στήθος της με το έτσι θέλω, οι περισσότεροι. Η Παρί, αν ηττηθεί, θα συνεχίσει να παραμένει η ομάδα που δεν μπορεί, δεν είναι ικανή, δεν έχει το βάρος, δεν έχει την φανέλα, δεν έχει τον τρόπο, δεν θα το πάρει ποτέ αφού δεν το πήρε και τώρα και άλλα πολλά αντίστοιχα σχόλια θα συνοδεύσουν αυτό που θα βαπτιστεί ως μία ακόμη μεγάλη αποτυχία. Σκληρό και σε μεγάλο βαθμό και άδικο.

Η φετινή Παρί δεν έχει σχέση με τις προηγούμενες εκδόσεις της, είναι μία άλλη ομάδα, γεμάτη υγεία, σωστές ποδοσφαιρικές αρχές, ταλέντο, ποιότητα, νιάτα και μέλλον. Δεν είναι μία ομάδα, μιας χρήσης με πολλά ακριβοπληρωμένα αστέρια που αποκτήθηκαν και πληρώθηκαν όχι για να γίνουν ομάδα αλλά για να πάρουν το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά. Είναι άδικο ο Λουίς Ενρίκε και οι παίκτες του να επωμιστούν το βάρος της αποτυχίας όλων εκείνων των προηγούμενων εκδόσεων της Παρί που καμία σχέση δεν έχουν με την σημερινή, την δική του Παρί.

Αντίστοιχη θα είναι και η μοίρα της Ιντερ του Σιμόνε Ιντσάγκι αν ηττηθεί το Σάββατο το βράδυ. Με δεύτερο χαμένο τελικό Champions League την τελευταία τριετία και με 0 στα 3 στην φετινή σεζόν, έχασε στο τέλος πρωτάθλημα και Κύπελλο στην Ιταλία, η ταμπέλα «looser» είναι ήδη έτοιμη να κρεμαστεί στο στήθος της Ιντερ. Και σε αυτή την περίπτωση σκληρό και άδικο.

Η Ιντερ εδώ και χρόνια κάνει μια υπέροχη προσπάθεια και διαδρομή, με σταθερά βήματα, προσεκτικές επιλογές και χωρίς πολλά χρήματα, με αποτέλεσμα να είναι και πάλι στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η Ιντερ για δεύτερη χρονιά την τελευταία τριετία είναι στον τελικό και ενώ και στις δύο περιπτώσεις στην αρχή της σεζόν κανείς δεν υπολόγιζε να φτάσει τόσο ψηλά. Από μόνη της η διπλή συμμετοχή σε τελικό σε μια τριετία είναι μεγάλη επιτυχία που επιβεβαιώνει την επιστροφή της Ιντερ στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης.

Το ποδόσφαιρο όμως και γενικά ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι σκληρός. Η κορυφή χωράει μόνο έναν και το τρόπαιο είναι μόνο για τα χέρια του ενός. Δεν μοιράστηκε και δεν θα μοιραστεί ποτέ η δόξα του νικητή. Είναι προφανώς πολύ δύσκολο να προεκτιμήαεις ποιός θα είναι αυτός ο ένας. Είναι ο ορισμός του 50-50 τελικού αυτός ανάμεσα στην Παρί και την Ιντερ, διότι μπορεί πράγματι να είναι δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες μεταξύ τους, αλλά από την άλλη μοιάζουν να είναι και τόσο κοντά η μία στην άλλη. Οι διαφορές στο ποδόσφαιρο που παίζουν, στον τρόπο προσέγγισης του παιχνιδιού, στα ρόστερ, είναι τεράστιες και άρα εμφανέστατες. Η Παρί με το ποδόσφαιρο κατοχής, με το 4-2-3-1 με την πίεση ψηλά, με τις εντάσεις στο κόκκινο, με τα νιάτα και το ταλέντο να κυριαρχούν. Και από την άλλη η Ιντερ γεμάτη από μεγάλα παιδιά και γεμάτα από εμπειρία, με λιγότερη ορμή και ενθουσιασμό, ενδεχομένως και δυνάμεις, με ένα συμπαγές 3-5-2 και μία ατελείωτη προσήλωση στο πλάνο και τον τρόπο.

Σχεδόν δύο διαφορετικοί κόσμοι, οι οποίοι όμως όταν θα συναντηθούν, θα είναι πιθανότατα εμφανέστατες οι διαφορές, αλλά σε καμία περίπτωση η απόσταση. Θα της αισθανθούμε τόσο κοντά τις δύο ομάδες κι' ας είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους η Παρί και η Ιντερ, που πραγματικά θα μου κάνει μεγάλη εντύπωση αυτός ο τελικός να μην κριθεί στην λεπτομέρεια των λεπτομερειών. Το πρώτο γκολ δεν είναι απαραίτητο ότι θα παίξει καθοριστικό ρόλο. Τα ενενήντα λεπτά ίσως να μην αποδειχτούν αρκετά, ενδεχομένως και τα 120 να μην φτάσουν, συνεπώς καθίστε αναπαυτικά στον καναπέ σας και απολαύστε μία μάχη μέχρις εσχάτων...