Και τώρα... τι για τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα με το -13 (ή -10) στην πλάτη

Χαστούκι (το, ουσ., ουδέτερο). Ακόμη ένα για τον εφετινό Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα, με ακόμη πιο σκληρό τρόπο και μέσα από μία εξέλιξη που έμοιαζε βγαλμένη απ’ τη χειρότερη διαστροφή, ποδοσφαιρικού σεναριογράφου. Μόνο και μόνο για να «ξενερώσει» κι ο τελευταίος φίλος του «τριφυλλιού». Διότι αυτό το τελευταίο επτάλεπτο του κυριακάτικου (30/11) αγώνα με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο, που οδήγησε στην ήττα με 2-3, ήταν όσο πιο «Παναθηναϊκός των τελευταίων ετών» γινόταν.

Απέναντι σε μία ΑΕΚ η οποία είχε ανώτερη εικόνα και πιο καθαρό μυαλό διαχείρισης της κατάστασης και των συνθηκών του αγώνα στο μεγαλύτερο κομμάτι της αναμέτρησης, οι «πράσινοι» κατάφεραν -έχοντας πρώτα βγάλει τα μάτια τους επί 70 λεπτά με μισή ντουζίνα «γκέλες» από τους Γεντβάι, Τουμπά, Σφιντέρσκι- να καταθέσουν αντίδραση μετά το γκολ του Τετέ και να ισοφαρίσουν στο 90’ με τον Τζούριτσιτς.

Κι ενώ η Λεωφόρος άρχισε ξανά να «πάλλεται» και να σπρώχνει τους παίκτες του «τριφυλλιού» -μετά απ’ το μούδιασμα όσων είχαν προηγηθεί- προκειμένου να ψάξουν στα λεπτά των καθυστερήσεων ακόμη και την προοπτική μίας ιστορικής ανατροπής, ήρθε άλλη μία «γκέλα» ολκής από τους Πάλμερ-Μπράουν και Ντραγκόφσκι στο 90’+1’ με ένα απ’ τα πιο «αστεία» πέναλτι της δεκαετίας, για να ολοκληρωθεί μια και καλή το «στράβωμα». Και να φύγει η ΑΕΚ με το διπλό απ’ τη Λεωφόρο, βυθίζοντας ξανά τον Παναθηναϊκό εκεί που βρισκόταν στις αρχές Νοεμβρίου μετά την ήττα στον Βόλο: Στην εσωστρέφεια, την «παγωμάρα» και το ολοκληρωτικό «ξενέρωμα».

Και στο -13 πια απ’ την κορυφή ή (πιθανό) -10 εάν νικήσει μέσα στον Γενάρη τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο σ’ εκείνο το εξ αναβολής ματς της 1ης αγωνιστικής που δεν έχει οριστεί ακόμα, πριν μπει καλά-καλά ο χειμώνας στην Stoiximan Super League.

Το δε ερώτημα που γεννάται πια σε κάθε φίλο του Παναθηναϊκού, είναι και το πλέον… απλό. Με τόσο μεγάλη απόσταση όχι μόνο απ’ την κορυφή, αλλά απ’ την πρώτη τριάδα του βαθμολογικού πίνακα, πριν «βγει» ο πρώτος γύρος, τι στόχους μπορεί να έχει ο Παναθηναϊκός στη Λίγκα; Όντας νοκ-άουτ απ’ την οποιαδήποτε διεκδίκηση πριν συμπληρώσει το 1/3 των αγώνων του στο πρωτάθλημα κι εκτός «κάδρου» για την ώρα ακόμη και για τη δεύτερη θέση που οδηγεί στα προκριματικά του επόμενου Champions League;

Ο «κίνδυνος» της «παραίτησης»

Αυτή την στιγμή, όσο θλιβερό κι αν ακούγεται για μία ομάδα με το status του «τριφυλλιού» που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι διεκδικητής όλων των στόχων, ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του έναν σοβαρό «κίνδυνο» κι έναν -και μόνο- «δρόμο».

Ο «κίνδυνος» έχει να κάνει με το ολικό «ξενέρωμα» που φέρνει η εμφάνιση κι ο τρόπος αυτής της ήττας απ’ την ΑΕΚ. Ο κόσμος υπέστη ακόμη ένα μεγάλο «σκωτσέζικο ντους», δεχόμενος κι άλλη ψυχρολουσία, πάνω που είχε δει το... νερό να «ζεσταίνεται» μετά τις τέσσερις σερί νίκες.

Η ομάδα, ωστόσο, πρέπει να βρει κίνητρα για να σηκωθεί απ’ τα... πατώματα. Επιβάλλεται να μην την πάρει από κάτω, να μην βγάλει απογοήτευση, να μην «παραιτηθεί» στα ματς που ακολουθούν, διότι το «κακό» μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερο και να μπει σε διαδικασίες που μπορούν να κάνουν ακόμη πιο «τραυματική» τη χρονιά της στο πρωτάθλημα.

Επιβάλλεται να δείξει χαρακτήρα και να επανέλθει αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός... Εύκολο; Όχι, αλλά πρέπει να το κάνει κι ο Ράφα Μπενίτεθ, έχει πολύ δουλειά μπροστά του και πολύ λίγο χρόνο -αφού μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου τα ματς θα είναι πάλι σερί κι ανά 3-4 μέρες- για να ξαναδώσει κίνητρο και ψυχολογία σε όλο το γκρουπ του.

Μέσα από ρεαλιστική προσέγγιση

Από εκεί και πέρα ο «δρόμος» είναι ένας: Να δει και να προσεγγίσει όλος ο Παναθηναϊκός την κατάσταση με ρεαλισμό και ειλικρίνεια. Αυτή η σκληρή ήττα απ’ την ΑΕΚ στο «Απόστολος Νικολαΐδης» έφερε το τέλος των «ψευδαισθήσεων».

Και πλέον όλος ο οργανισμός οφείλει πια να αποδεχθεί μέσα του τη συνθήκη (άλλης μίας) αποτυχίας στο πρωτάθλημα νωρίτερα από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια, να «διαβάσει» τα λάθη του και να αρχίσει να ξεκαθαρίζει το «μετά». Σαφώς κι όλο αυτό μοιάζει τόσο... ξαναφορεμένο για τον κόσμο της ομάδας και δεν έχει να του «πει» το παραμικρό, σ’ όλο αυτό το «μαύρο» τοπίο 16 αποτυχημένων ετών, όμως αυτή την στιγμή δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι, ικανό για να δημιουργήσει κάτι διαφορετικό πέρα απ’ αυτό του ρεαλισμού.

Είναι επιβεβλημένο να αρχίσει να ξεκαθαρίζει μέσα στους επόμενους μήνες το ρόστερ και το ποιοι μπορούν κι αξίζουν να είναι μέλη στην ομάδα της «επόμενης μέρας». Να γίνουν οι διορθωτικές κινήσεις με 2-3 πολύ ποιοτικές μεταγραφές που θα υποδείξει ο Ράφα Μπενίτεθ (πέρα απ’ την επικείμενη έλευση του Ανδρέα Τεττέη) και ο Παναθηναϊκός να συνεχίσει να παλεύει στα 25 παιχνίδια που το απομένουν ως το φινάλε της σεζόν, για να διεκδικήσει τουλάχιστον τη δεύτερη θέση και το «εισιτήριο» και τα προκριματικά του επόμενου Champions League.

Τα τρία σοβαρά κίνητρα που έχει

Σύμφωνοι, ακόμη κι αυτό για την ώρα, φαντάζει εκτός... εμβέλειας στόχου, διότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αρχίσει (άμεσα) να τα κάνει όλα σωστά για να προσπεράσει όχι έναν, αλλά μίνιμουμ δύο αντιπάλους. Με τον ανταγωνισμό του να κάνει -ως τώρα- ελάχιστα λάθη και να έχει ξεφύγει πάρα πολύ βαθμολογικά. Δεν υπάρχει, ωστόσο, άλλος δρόμος για τον Παναθηναϊκό έτσι όπως τα έχει... κάνει απ’ την αρχή της σεζόν.

Μόνο ο ρεαλισμός μπορεί να δώσει προοπτική από εδώ και πέρα έως τον Μάιο. Για να ξαναβρεί το «τριφύλλι» τις δυνάμεις, τον χαρακτήρα και την ψυχολογία να μην τα παρατήσει στο πρωτάθλημα και να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί ότι βγάλει ο δρόμος του.

Να κυνηγήσει -όσο είναι εφικτό- τη δεύτερη θέση, να διεκδικήσει το Κύπελλο Ελλάδας διότι πέρα από έναν τίτλο, ο Κυπελλούχος οδηγείται απευθείας το καλοκαίρι στα playoffs του Europa League και να παλέψει για φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται στο εφετινό Europa League. Η Ευρώπη μπορεί να είναι μία «διέξοδος» για τον εφετινό Παναθηναϊκό.

Και για το πρεστίζ, το οικονομικό, την προοπτική μίας καλής πορείας που του έχει λείψει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά και για τη βαθμολογία του στο UEFA Club Ranking (αυτή την στιγμή έχει φτάσει τους 22.000 βαθμούς), προκειμένου να κάνει λίγο καλύτερη τη ζωή του στη επόμενες καλοκαιρινές κληρώσεις...