Ωρα να βγούνε οι σαγιονάρες

Τα μαθηματικά και τα φουρκισμένα κομπιουτεράκια προς το παρόν δεν είναι πολύ απαραίτητα. Τουλάχιστον όχι για την κατάταξη της Ελλάδας στον όμιλό της, καθώς η αφεντιά μας γνωρίζει ότι αν κάνει δύο νίκες με Βοσνία και Ισπανία δε χάνει την πρώτη θέση.

Ένα μικρό κομφούζιο, που μπορεί να γίνει πραγματικά μεγάλο, εξυφαίνεται στον όμιλο με τον οποίο διασταυρώνεται η Ελλάδα στη φάση των «16»…

Η νίκη του Ισραήλ επί των Γάλλων με μία πρώτη ματιά δεν αλλάζει πολλά πράγματα σε αυτά που γνωρίζαμε έως τώρα. Μετά την ήττα των Σλοβένων από την Πολωνία και κατόπιν από τη Γαλλία ήταν γνωστό ότι ο Λούκα θα χρειαζόταν νίκη επί της παρέας του Αβντίγια (και φυσικά της Ισλανδίας) για να αποφύγει την 4η θέση.

Μικρός εφιάλτης με κωδική ονομασία «Πολωνία»

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς εκλαμβάνετε ως επιθυμητή επιλογή για μία αναμέτρηση στους «16» τον Λούκα και τη Σλοβενία του (προσωπικά δε θα ήθελα καμία Σλοβενία σε αγώνα νοκ άουτ στη φάση των 16, επ ουδενί λόγο), αλλά πλέον υπάρχει ένα σενάριο (πιθανό ή μη, θα φανεί), που αν υλοποιηθεί, τότε το συναπάντημα με τη Σλοβενία θα μπορούσε να είναι μέχρι και ευκταίο.

Η κωδική ονομασία του …μικρού εφιάλτη έχει κωδική ονομασία «Πολωνία».

Την Τρίτη 2/9, στο Κατοβίτσε, η οικοδέσποινα του ομίλου, Πολωνία, αντιμετωπίζει τη Γαλλία. Σε περίπτωση που οι Πονίτκες και οι Λόιντ (που έχουν αποδείξει ότι το λέει η περδικούλα τους) καταφέρουν να ρίξουν στο καναβάτσο την Γαλλία, τότε η κατάσταση για τον πρώτο του Γ’ ομίλου, αυτού της Εθνικής μας, περιπλέκεται σε τέτοιο βαθμό, που ίσως και να πανηγυρίσει η ομάδα που θα βγει 2η αντί για 1η

Αν οι Πολωνοί νικήσουν τους Γάλλους, ο Δ΄όμιλος θα βαδίσει ολοταχώς προς μία τριπλή ισοβαθμία με τους Γάλλους, τους Ισραηλινούς και τους Σλοβένους.

Αυτό θα γίνει αν η Σλοβενία νικήσει το Ισραήλ και η Γαλλία στο τελευταίο παιχνίδι της την Ισλανδία.

Αν πάμε λοιπόν σε τριπλή ισοβαθμία με Γάλλους, Σλοβένους και Ισραηλινούς, όπου η τελική κατάταξη θα κριθεί με βάση τις διαφορές των τριών ομάδων στα μεταξύ τους παιχνίδια, η κατάσταση θα έχει διαμορφωθεί ως εξής:

• Πολωνία 5-0 (αν μετά τη Γαλλία νικήσει και το Βέλγιο)
• Ισραήλ 3-2 (+13)
• Γαλλία 3-2 (-5, το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει, καθώς νίκησε με +8 τη Σλοβενία και ηττήθηκε με -13 από το Ισραήλ)
• Σλοβενία 3-2 (–8 από την ήττα της κόντρα στη Γαλλία)

Κάτι που σημαίνει ότι αν η Σλοβενία κερδίσει με 4 πόντους το Ισραήλ, θα πάει στο -5 και θα αφήσει στην 4η θέση τη Γαλλία, στέλνοντας την στη φάση των «16» απευθείας πάνω στην πρώτη ομάδα του Γ’ Ομίλου, αυτόν της Ελλάδας.

Και τι προτιμάτε άραγε για τον νοκ άουτ αγώνα στους «16» της διοργάνωσης; Τους Γάλλους, ή τους Σλοβένους;

Με λίγα λόγια, καλό θα ήταν να καθαρίσουν οι Γάλλοι τους Πολωνούς ώστε να μην υπάρχει ελπίδα να παίξει η Εθνική στους «16» με μία ομάδα που βρίσκεται σχεδόν πάντα στις προβλέψεις ειδικών και μη, μέσα στις θέσεις των μεταλλίων.

Τα πρίσματα και οι διαθλάσεις τους

Το παιχνίδι κόντρα στους Γεωργιανούς δυστυχώς δεν υποχρέωσε τα παιδιά του Βασίλη Σπανούλη να βγάλουν τις παντόφλες που φόρεσαν μετά τον αγώνα κόντρα στην Ιταλία. Πέντε μέρες μετά την έναρξη του Ευρωμπάσκετ, η Ελλάδα έχει παίξει μόλις 1.5 ματς. Κι ας έχει παραταχθεί σε τρία.

Υπάρχουν όμως, δύο πρίσματα υπό τα οποία μπορεί κάποιος να διαθλάσει τα χρώματα αυτής της νίκης.

Το ένα είναι αυτό που αφορά στην Εθνική ομάδα, η οποία τα έκανε σχεδόν όλα σωστά κόντρα στους Γεωργιανούς. Σωστά και σούπερ αποτελεσματικά. Ήταν εξαιρετική στην άμυνα, οι περιστροφές, όταν χρειάστηκαν, δούλεψαν, τα δυνατά κορμιά δυσκόλεψαν υπερβολικά τους αντιπάλους να σκοράρουν. Βόλεψε βέβαια και το γεγονός ότι η Γεωργία δεν έχει πολύ απειλητικούς δημιουργούς, που σε συνδυασμό με την απουσία του πολυδιάστατου Μπιτάτζε έκανε τα πράγματα πιο απλά. Κάτι που είχε ως αποτέλεσμα η τακτική να είναι πολύ ξεκάθαρη, όπως και η υλοποίηση της, αλλά αυτό δεν είναι ελληνικό πρόβλημα.

Πρόβλημα είναι τα ριμπάουντ, αλλά κάτι μου λέει ότι στα νοκ άουτ, δε θα είναι. Η τουλάχιστον αυτό εύχομαι.

Στην επίθεση τα σουτ βρήκαν το στόχο, η συντριπτική πλειονότητα των αποφάσεων ήταν ιδανικές, υπήρχε δημιουργία, οι γκαρντ και ο Γιάννης έβρισκαν διαρκώς τον ανοιχτό παίκτη, κι αυτός (όποιος κι αν ήταν) έστελνε τη μπάλα στο στόχο. Με υπέροχα ποσοστά έξω από τη γραμμή των τριών πόντων.

Επίσης είχε εξαιρετικό ρυθμό κατά διαστήματα, και αποδεικνύεται ότι όταν μετά από ένα “καθαρό” αμυντικό ριμπάουντ, ο αποδέκτης της πρώτης μπάλας είναι ο Γιάννης, ή όταν εξασφαλίζει ο ίδιος το ριμπάουντ και αρχίζει να καλπάζει, η Ελλάδα είναι μία ομάδα που μπορεί να πετύχει πολλά. Απλά είναι άλλο πράγμα!

Χωρίς περικοκλάδες, η Ελλάδα έπαιξε πραγματικά πολύ καλά εναντίον της Γεωργίας.

Η επιλογή του Γκοσπόντιν Τζίκιτς

Το ερωτηματικό είναι εναντίον ποιας Γεωργίας έπαιξε τόσο καλά η Ελλάδα. Κι εδώ μπαίνει το δεύτερο πρίσμα. Ο γκοσπόντιν Τζίκιτς αποφάσισε κόντρα στην Ελλάδα, να δώσει …ρεπό στον Μπιτάτζε, να μην χρησιμοποιήσει τον Σενγκέλια (που ίσως να ήταν και υποχρεωτικό αυτό, αλλά οι Γεωργιανοί δεν ήταν ξεκάθαροι στις δηλώσεις του πριν και μετά το ματς), να καλέσει σε …ημιανάπαυση τον Μπάλντουιν (έπαιξε μόνο 18 λεπτά) και να κάνει rotation στο ρόστερ με παίκτες που είχαν μηδαμινή συμμετοχή έως τώρα.

Θα ήταν προτιμότερο για την Ελλάδα να ρίξει ο Τζίκιτς στη φωτιά όλα τα όπλα και …”όσες φάμε και όσες δώσουμε”. Επέλεξε όμως (κρίνοντας φυσικά το καλό της ομάδας του) την παράδοση άνευ όρων. Πόσο καλό όμως, είναι για την Ελλάδα να πάει στο μέτωπο των νοκ άουτ αγώνων χωρίς γρατζουνιές και λίγο πόνο από τα παιχνίδια του ομίλου; Χωρίς κάμποσες δύσκολες καταστάσεις, χωρίς λίγο μπαρούτι στα χέρια της;

Αν και η Βοσνία αποδειχθεί χαμηλό εμπόδιο η Ελλάδα θα έχει παίξει σε 6 ημέρες 1.5 ματς της προκοπής και μάλιστα σε έναν όμιλο που όπως σωστά μου είπε ένας εξαιρετικός συνάδελφος μιλώντας στο τηλέφωνο… “Μοιάζει να παίζει σε μία ταχύτητα χαμηλότερη σε σχέση με τους άλλους ομίλους”. Κι έχει δίκιο.

Δε θα χαλαρώσει το τεχνικό τιμ, ούτε θα προσλάβει μη ρεαλιστικά μηνύματα.

Δε θα φορέσουν τσαρούχια οι παίκτες μας, υποτιμώντας τη σημασία των αγώνων που έρχονται.

Σε καμία περίπτωση…

Αλλά το επίπεδο της προετοιμασίας (μέσα από τους αγώνες του ομίλου) για τα νοκ άουτ, θα μοιάζει με περίπατο. Κι αυτό είναι ελαφρώς ανησυχητικό.

Η ομάδα είναι σε «Αποστολή»

Σίγουρα όμως, η Ελλάδα δεν έχει ευθύνη για όλα αυτά. Έχει ευθύνη να αντιμετωπίζει κάθε αντίπαλο σαν να είναι σε αποστολή.

Και όντως, όλοι, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παίκτη, ανεξαρτήτως τις επιλογές που κάνουν οι αντίπαλοι, μοιάζουν να βρίσκονται σε αποστολή, όπως είπε ο Δημήτρης Μενουδάκος στην εκπομπή Eurobasket Glory του atheltiko.gr! Προεξάρχοντος του Γιάννη, ο οποίος συνδυάζει ασύλληπτα επίπεδα ενέργειας με μία ωριμότητα (μεταφράζεται και ως πραότητα με θηριώδες μεν, αλλά ήρεμο και σίγουρο βλέμμα) που νομίζω ότι δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ από τον άνθρωπό μας σε προηγούμενες διοργανώσεις. Η αγωνιστική συμπεριφορά του Γιάννη (έστω κι αν ακόμα «κλέβει» λίγο στην άμυνα και στις μάχες των ριμπάουντ, όπου παίζει σε κάποιες καταστάσεις σαν ποδοσφαιρικό λίμπερο πιστεύοντας ότι έτσι θα βοηθήσει ακόμα περισσότερο) είναι αξιοθαύμαστη. Όχι γιατί σκοράρει τις 25άρες του ισοπεδώνοντας τους πάντες γύρω του. Ο Γιάννης διαβάζει ιδανικά τις φάσεις, πασάρει στον ανοιχτό παίκτη όταν βρίσκει τείχος μπροστά του, αγόγγυστα προσφέρει στους χειριστές 2-3 σκριν στην ίδια φάση γνωρίζοντας ότι μπορεί να μην είναι αυτός ο αποδέκτης, παίζει σωστά τακτικά στην άμυνα και μπαίνει-βγαίνει στο παρκέ όποτε χρειαστεί. Ο ίδιος ή ο προπονητής του.

Στην Ελλάδα επικρατεί ηρεμία. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος μέχρι τώρα.

Ας είναι αυτό τον θεμέλιο για τη συνέχεια που έρχεται. Και θα είναι δύσκολο. Να είμαστε σίγουροι για αυτό.

Υ.Γ. Hat off στον Σπανούλη, που κόντρα σε νόρμες και πεποιθήσεις έριξε τον Σαμοντούροφ στη μάχη σε θέση “3” όταν το ματς έδειχνε ότι είναι ακόμα ανοιχτό και ταυτόχρονα…

Hat off στον πιτσιρικά που ανέλαβε το μαρκάρισμα του εκρηκτικού Μαμουκελασβίλι, δεν έκανε απολύτως κανένα λάθος, ήταν άρτιος τακτικά, ήταν εξαιρετικός στις επικοινωνίες πριν και μετά τις αλλαγές και στάθηκε ως βασικό μέλος του rotation της ομάδας, όταν το σκορ δεν είχε ακόμα ανοίξει. Μπράβο στον μικρό!