Κύριοι ως εδώ, ήρθε πλέον η ώρα να τελειώνει η νοοτροπία «δημοσίου» στον Παναθηναϊκό!

Άντε και... καλές γιορτές μάγκες. Στο μυαλό των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού, άλλωστε, δεν... αλλάζει και πολλά το γεγονός ότι πρόσθεσαν άλλη μία άθλια εμφάνιση στην Τούμπα, έχασαν 2-0 (και πάλι... καλά) με κάτω τα χέρια απ’ τον ΠΑΟΚ -που δεν πρέπει να έχει κάνει πιο εύκολη νίκη φέτος- και συνεχίζουν να προκαλούν θλίψη στον κόσμο τους. Όλα κομπλέ... Το πρωί της Δευτέρας (22/12) θα πάρουν ΟΛΟΙ μία εβδομάδα άδεια για να... ξεκουραστούν και να επιστρέψουν πιο «γεμάτοι», προκειμένου να συνεχίσουν να... ταλαιπωρούν και να ταλαιπωρούνται σε μία σεζόν, που εξελίσσεται σε μαρτύριο χωρίς τέλος. Μέσα σ' αυτό το μόνιμο «δεν έγινε και... τίποτα».

Κι ο κόσμος του «τριφυλλιού» που έχει αντέξει κι αντέχει όσα δεν έχει βιώσει στο παρελθόν κόσμος άλλης μεγάλης ελληνικής ομάδας, θα περάσει ξανά μαύρες γιορτές (επειδή κάποιοι εξακολουθούν να μην... νιώθουν), βλέποντας τον Παναθηναϊκό να εμφανίζεται ολοένα και πιο θλιβερός, συμβιβασμένος στη μετριότητα και βουτηγμένος πλέον στο ρόλο του «κομπάρσου».

Αδύναμος να κάνει ακόμη και τα... βασικά μέσα στο γήπεδο. Ποια μαχητική ψυχή; Παρατημένη διάθεση και ψυχολογία στα πατώματα μίας ομάδας που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη σαν να ήθελε να βγάλει την... υποχρέωση και να πάει μετά για διακοπές. Κι έχει ο Θεός...

Ο Θεός... έχει, ο Παναθηναϊκός όμως άλλη υπομονή δεν (πρέπει να) πλέον έχει. Διότι πολύ απλά δεν... πάει άλλο. Ήρθε η ώρα πλέον για να γίνουν τομές απ’ τους έχοντες το μαχαίρι και το καρπούζι, ήτοι τον Ράφα Μπενίτεθ και τους δύο διευθυντές της ομάδας, τον Στέφανο Κοτσόλη και τον Μιγκέλ Άνχελ Κορόνα. Περισσότερες πιθανόν κι απ’ αυτές που είχαν σε πρώτη φάση στο μυαλό τους...

Διότι αυτό που είδαμε στην Τούμπα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν γίνεται, δεν αντέχεται, δεν υποφέρεται, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα... Καμία συναίσθηση της κατάστασης, καμία διάθεση, μηδενική ψυχολογία, αποκαρδιωτική νοοτροπία. Εφόσον κάποιοι πλέον δεν μπορούν ή δεν γουστάρουν ή δεν αντέχουν ή βλέπουν το τέλος να πλησιάζει ή και τα τέσσερα παραπάνω μαζί, δεν έχουν λόγο να συνεχίζουν να βρίσκονται στην ομάδα. Δεν προσφέρει κάτι όλο αυτό, ούτε μπορεί να περιμένει άλλο ο οργανισμός από ορισμένους για να «αναστηθούν».

Μόνο δύο ένιωσαν το βάρος της ευθύνης

Μόνο ο Κωνσταντίνος Κότσαρης (που γλίτωσε τον Παναθηναϊκό από διασυρμό) κι ο Ντάβιντε Καλάμπρια (κι αυτός σε έναν πολύ άχαρο ρόλο ως αριστερός μπακ) βγήκαν για να παίξουν το βράδυ της Κυριακής (21/12) στην Τούμπα. Μόνο οι δυο τους ένιωσαν το βάρος της ευθύνης και τη σημασία που έχει ένας αγώνας με τον ΠΑΟΚ, όταν ΑΠΑΝΤΕΣ θα έπρεπε να δείξουν την στοιχειώδη ευθιξία και ευθύνη για να κάνουν έστω τα... βασικά.

Και να μην γίνουν έρμαιο των διαθέσεων των μεσοεπιθετικών του ΠΑΟΚ που έκαναν ότι ήθελαν μέσα στο γήπεδο. με πρώτους τους Κωνσταντέλια και Τάισον.

Να βλέπεις ρε φίλε τον 38χρονο Τάισον να τρέχει και να παίζει σαν «λυσσασμένο» κογιότ και να μην θέλει να βγει απ’ το ματς και τον Γεντβάι να μην μπορεί να τον κόψει ούτε με φάουλ. Τον Σφιντέρσκι να μην μπορεί να πάρει ούτε μονομαχία ψηλά ή χαμηλά απ’ τους στόπερ του ΠΑΟΚ. Τον 18χρονο Μύθου να παίρνει κεφαλιά μπροστά από όλη την άμυνα των «πράσινων» και να τελειώνει το ματς με το 2-0 στο 53'. Τον Τετέ να είναι απλή... αναφορά στο φύλλο αγώνος και την άμυνα και τη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού να βγάζει φόβο κι ανασφάλεια σε κάθε επαφή της.

Από πού να το πιάσεις και που να το αφήσεις (και) το αποψινό (21/12). Με ένα σχήμα φοβικό και με ανορθογραφία στην επιλογή του Μπενίτεθ να ξεκινήσει με τον Γεντβάι δεξιά (τον οποίο έκαναν... άλογο Τάισον και Κωνσταντέλιας), ακυρώνοντας έτσι και τον Καλάμπρια και την όποια ενέργεια θα μπορούσε να προσφέρει στην κανονική πλευρά του. Μα πάνω απ’ όλα με μία νοοτροπία συμβιβασμού! Κι αυτό ρε φίλε είναι το χειρότερο όλων. Αυτή η νοοτροπία συμβιβασμού...

Ποιοι μπορούν και ποιοι όχι, τόσο απλά...

Το όλο ζήτημα δεν μπορεί να «σηκώνει» κάτι άλλο από τομές μέσα στις επόμενες 2-3 εβδομάδες. Δεν είναι πλέον απαραίτητο, αλλά κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο να γίνει ένα πρώτο ξεκαθάρισμα του ρόστερ και μία αντρική κουβέντα με όλους. Ποιοι μπορούν και ποιοι όχι... Τόσο απλά.
Να γίνουν 3-4 μεταγραφές που θα αλλάξουν την προσωπικότητα και θα καλύψουν το τεράστιο ποιοτικό κενό που υπάρχει σε συγκεκριμένες θέσεις της ενδεκάδας, να «τελειώνουν» όσοι δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) και να παρθούν οι αποφάσεις που χρειάζονται. Με τράβηγμα αυτιών πλέον, διότι το πολύ το... χαϊδολόγημα έχει ποτίσει όλη την ομάδα με λογικές «δημοσίου» και γεννάει διαρκώς δικαιολογίες.

Η χρονιά έχει ακόμη πολύ δρόμο και στόχους για να πιστεύουν κάποιοι (με την εικόνα που εμφανίζουν) πως έχει «τελειώσει». Το «δημοσιοϋπαλληλίκι» έφτασε πια στο αποκορύφωμά του, στο χειρότερο επίπεδό του. Ως εδώ!

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αλλάξει ρότα ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΕΙ όσο κι αν «υποφέρει» τους επόμενους μήνες. Κι αυτό θα το καταλάβουν όλοι, διότι η περίοδος χάριτος τελείωσε στην Τούμπα...