Μπλεγμένη σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου η Ίντερ!

Η Ίντερ βίωσε τον μήνα που μας πέρασε μια αγωνιστική κατάρρευση, χάνοντας και τα τρία τρόπαια που διεκδικούσε, με αποκορύφωμα το Champions League, όπου και διασύρθηκε με 5-0 στον τελικό από την Παρί Σεν Ζερμέν. Παράλληλα, η αποχώρηση του Σιμόνε Ιντζάγκι από την τεχνική ηγεσία προκαλεί ακόμα ένα πρόβλημα στα χέρια των ιθύνοντων του συλλόγου, όμως δεν σταματάει εκεί, αφού πλέον το κλαμπ σύμφωνα με Μέσα της Ιταλίας είναι μπλεγμένο σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του ποδοσφαίρου της χώρας.  

Συγκεκριμένα, ένα έγγραφο έκανε την εμφάνιση του, γραμμένο από έναν οικονομικό σύμβουλο στο Λονδίνο, όπου αποκαλύπτει μηχανισμούς οικονομικής διαχείρισης που κρίνονται παράνομοι, ενώ υπήρχαν και αναφορές για θεσμική παρέμβαση. Οι εικονικοί χορηγοί, το «μαγείρεμα» των λογιστικών βιβλίων και η παρέμβαση της ιταλικής ομοσπονδίας προκειμένου να μην αποκλειστούν από το πρωτάθλημα, είναι μόνο μερικά από όσα κατηγορούνται οι «νερατζούρι». Όπως προκύπτει ολόκληρο το σύστημα έβαλε... πλάτη προκειμένου η Ίντερ να συνεχίσει να παραμένει ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της χώρας, παρά το γεγονός πως η οικονομική της πραγματικότητα παρέπεμπε σε εκκαθάριση, αποκλεισμό από τη Serie A ή ακόμη και υποβιβασμό σε χαμηλότερες κατηγορίες.

Η εν λόγω έκθεση ρίχνει φως στις μεθόδους που ακολουθούσε η ομάδα της Λομβαρδίας κατά την διάρκεια των πρώτων χρόνων της ιδιοκτησίας της Suning (2016-2019). Αξίζει να αναφέρουμε πως η ιστοσελίδα «affaritaliani.it» δημοσίευσε το εν λόγω έγγραφο, που αμφισβητεί τη νομιμότητα ορισμένων από τα έσοδα που είχαν καταγραφεί εκείνη την περίοδο, ιδιαίτερα εκείνων που σχετίζονταν με χορηγούς από την Ασία.

Τα 300 εκατομμύρια της Κίνας

Από τότε που ανέλαβε τις τύχες του ιστορικού κλαμπ, η Suning οριοθέτησε ένα δίκτυο χορηγών από την πατρίδα του ιδιοκτήτη, φέρνοντας πίσω κέρδη που αγγίζουν τα 300 εκατομμύρια ευρώ μέσα σε τρία χρόνια (2016-2019). Αυτό το ποσό αποτελεί το 27% των συνολικών εσόδων εκείνης της περιόδου, με 165 από αυτά να έρχονται μέσω τρίτων. Τα συμβόλαια αυτά ήταν συχνά  δύσκολα ανιχνεύσιμα, ενώ παρουσιάζονται ως τεχνητή ενίσχυση των οικονομικών στοιχείων του συλλόγου, καλύπτοντας την ανάγκη να βρίσκεται εντός των κανονισμών της UEFA. Θυμίζουμε πως η Ίντερ είχε τιμωρηθεί το 2015 από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία για μη συμμόρφωση με τους οικονομικούς κανόνες.

Με την Suning στο τιμόνι, τα κόστη αυξήθηκαν κατά πολλά εκατομμύρια, με αυτά για παίκτες και προσωπικό να αυξάνεται από 124 εκατομμύρια ευρώ το 2016 σε 192 εκατομμύρια το 2019, ενώ τα υπόλοιπα λειτουργικά έξοδα εκτοξεύθηκαν από 211 εκατομμύρια σε πάνω από 310 εκατομμύρια ευρώ την ίδια περίοδο.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες τα παραδοσιακά έσοδα (τηλεοπτικά και εισιτήρια) δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες του κλαμπ, με το μόνο αξιοσημείωτο μέρος όπου θα μπορούσαν να κάνουν... μανούβρες είναι στα ντιλ με διαφημιστικές εταιρίες κυρίως κινέζικης προέλευσης. Παράλληλα, σύμφωνα με την έκθεση αυτές οι εταιρίες ουδεμία σχέση είχαν με τον αθλητισμό, ενώ ορισμένες δεν δημοσίευσαν ποτέ οικονομικά στοιχεία. 

Από το 2016, τα έσοδα της ιταλικής ομάδας, πλην των ποσών που δαπανήθηκαν για ποδοσφαιριστές της, έχουν δει άνοδο από 176-186 εκατομμύρια σε 251! Κυρίως, λόγω των συμφωνιών με Ασιάτες επιχειρηματίες, με τις γκρίζες ζώνες όμως να είναι πολλές.

Η πίεση στην πολιτεία για να σωθεί ο σύλλογος και ο ρόλος του Μαρότα

Η έκθεση, παράλληλα, αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό, όταν ασκήθηκαν πιέσεις στον οικονομικό εποπτικό φορέα του ιταλικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου ώστε να μην αποβάλλει την Ίντερ από το πρωτάθλημα, ενώ σημειώνεται πως την ίδια περίοδο άλλες ομάδες τιμωρήθηκαν για λιγότερα. Το έγγραφο, επίσης μιλάει για την έλλειψη διαφάνειας όσο αναφορά τους μετόχους του συλλόγου καθώς και την παροχή του ελέγχου σε offshore εταιρίες σε απαγορευμένες περιοχές. Ο Τζιουσέπε Μαρότα, ο νυν γενικός διευθυντής της Ίντερ,  είναι κεντρικό πρόσωπο κομματιού της έρευνας, μιας και αναφέρετε πως έκανε απευθείας διαπραγματεύσεις με τους ultras της ομάδας, ειδικά εν μέσω κρίσεων. Φράσεις όπως “ο Μαρότα υποκύπτει στην πίεση” ή “λύση χάρη στον Μαρότα'' χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τη μεσολάβησή του σε εσωτερικές εντάσεις. Ο συντάκτης παραλληλίζει τις ενέργειες του Μαρότα με αυτές που έκανε όσο ήταν στην Γιουβέντους, μιλώντας για ραντεβού του 68χρονου με μέλη του οργανωμένου εγκλήματος. 

Η αναφορά σημειώνει μια αντίθεση ανάμεσα στη δημόσια αναγνώριση που αποδόθηκε στον σύλλογο και στις εν εξελίξει έρευνες σχετικά με διασυνδέσεις με συγκεκριμένες ομάδες οργανωμένων οπαδών. Η χρονική συγκυρία ορισμένων δημόσιων εμφανίσεων, ιδίως εκείνη του δικηγόρου Ιγνάτσιο Λα Ρούσα δίπλα στον δημοσιογράφο Φαμπρίτσιο Μπιαζίν, λίγες ημέρες μετά το ξέσπασμα της υπόθεσης με τους ultras, επισημαίνεται επίσης ως σημαντική.

Τέλος, ο πρόεδρος, Στίβεν Ζανγκ περιγράφεται ως φυσικά απών από διαδικασίες, αδυνατώντας να ταξιδέψει λόγω έλλειψης διαβατηρίου, γεγονός που προκαλεί ερωτήματα για το πως διοικείται ο σύλλογος.

Αυτό που αναδύεται από την αναφορά ξεπερνά κατά πολύ μια απλή λογιστική παρατυπία. Περιγράφεται ένα σύστημα οικονομικής και θεσμικής διαπλοκής, το οποίο φέρεται να επέτρεψε σε ένα μεγαθήριο του ιταλικού ποδοσφαίρου να παρακάμπτει τους κανόνες χωρίς να υφίσταται τις συνέπειες. Αν επιβεβαιωθούν τα ευρήματα, πρόκειται αναμφίβολα για το μεγαλύτερο σκάνδαλο στο ιταλικό ποδόσφαιρο από την υπόθεση «Calciopoli» του 2006.