Ο άνθρωπος πίσω από τον Ντιέγκο Μαραντόνα τον οποίο γνωρίζουν ελάχιστοι – Πως τα «έσπασαν» και η αυτοκτονία του

Πριν ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα γίνει το «ιερό τοτέμ», ο ποδοσφαιριστής που άλλαξε για πάντα το λαοφιλέστερο άθλημα του κόσμου, υπήρχε ένας άνθρωπος που τον έβλεπε απλώς ως... ένα παιδί της διπλανής πόρτας, ως έναν φίλο. Όχι ως μύθο. Όχι ως «Θεό». Ως τον Ντιεγκίτο της γειτονιάς. Ο Χόρχε Σιτερσπίλερ δεν βρέθηκε δίπλα στον Μαραντόνα από επιλογή καριέρας, βρέθηκε εκεί από την ίδια τη ζωή.

Η ιστορία τους ξεκινά στις αλάνες του Μπουένος Άιρες, όταν ο Μαραντόνα ήταν μόλις εννέα ετών και ήδη προκαλούσε δέος. Με τη φανέλα της τοπικής ομάδας των «Los Cebollitas», έκανε πράγματα που δεν νοούνταν για ένα παιδί. Ο Σιτερσπίλερ, τρία χρόνια μεγαλύτερος, είχε επιστρέψει τότε στη γειτονιά κουβαλώντας το δικό του φορτίο, τον χαμό του αδελφού του και τις μόνιμες συνέπειες της πολιομυελίτιδας που τον «συντρόφευε» για όλη του την ζωή. Ο μικρός Ντιέγκο κόλλησε πάνω του. Τον προστάτευε, τον βοηθούσε, τον θεωρούσε οικογένεια.

Μεγάλωσαν μαζί. Ο ένας μάθαινε να κυριαρχεί με την μπάλα, ο άλλος να οργανώνει τον κόσμο γύρω του. Στις φτωχογειτονιές της Βίλα Φιορίτο ήταν αχώριστοι, στα παιχνίδια, στις εξόδους, στα όνειρα. Όταν ο Μαραντόνα έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη κατηγορία της Αργεντινής με την Αρχεντίνος Τζούνιορς, η απόφαση πάρθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη: ο Σιτερσπίλερ θα ήταν ο άνθρωπος που θα τον εκπροσωπούσε, θα γινόταν ο μάνατζέρ του.

Χωρίς συμβόλαια. Χωρίς νομικές δικλίδες. Μόνο εμπιστοσύνη. Έτσι γεννήθηκε η «Maradona Producciones», σε μια εποχή που ο ρόλος του μάνατζερ δεν είχε ακόμη αποκτήσει τη σημερινή του ισχύ. Ο Χόρχε έγινε κάτι περισσότερο από ατζέντης: ήταν φίλος, συνοδός, προστάτης, ο εγκέφαλος πίσω από την εκτόξευση του πιο χαρισματικού ποδοσφαιριστή που γνώρισε ποτέ το άθλημα.

Οι μεγάλες μεταγραφές φέρουν τη σφραγίδα του. Η Μπόκα Τζούνιορς. Η Μπαρτσελόνα. Και, τελικά, η Νάπολι. Το καλοκαίρι του 1984, ο Μαραντόνα μετακόμισε στον ιταλικό Νότο και άλλαξε όχι μόνο την ιστορία ενός συλλόγου, αλλά την ταυτότητα μιας ολόκληρης πόλης. Ήταν η κορύφωση. Αλλά, ταυτόχρονα, η αρχή του τέλους.

Λίγους μήνες αργότερα, οι δύο άντρες χώρισαν τους δρόμους τους. Χωρίς ανακοινώσεις. Χωρίς δημόσιες εξηγήσεις. Για 26 χρόνια δεν αντάλλαξαν ούτε λέξη. Ο Μαραντόνα συνέχισε τη μυθική, αλλά και συχνά αυτοκαταστροφική, πορεία του με τον Γκιγιέρμο Κόπολα στο πλευρό του. Ο Σιτερσπίλερ παρέμεινε στο ποδόσφαιρο, εκπροσωπώντας παίκτες, οργανώνοντας events, δουλεύοντας αθόρυβα. Ποτέ, όμως, δεν μίλησε αρνητικά για τον άνθρωπο που αποκαλούσε «αδερφό».

Το 2011 συναντήθηκαν ξανά. Ένα δείπνο στο Ντουμπάι. Λίγες ώρες. Μια κουβέντα χωρίς βαριές λέξεις και χωρίς εξηγήσεις. Ήταν η τελευταία φορά που οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν.

Ο Χόρχε Σιτερσπίλερ πάλευε για χρόνια με τους προσωπικούς του δαίμονες. Μετά τον χωρισμό του και ενώ λάμβανε βοήθεια για κατάθλιψη, έβαλε τραγικό τέλος στη ζωή του το 2017, πηδώντας από τον έβδομο όροφο ενός κτηρίου, σε ηλικία 58 ετών. Έφυγε σιωπηλά. Όπως ακριβώς είχε επιλέξει να ζήσει μακριά από τα φώτα.

Κι όμως, η κληρονομιά του είναι τεράστια. Ο Σιτερσπίλερ υπήρξε ο πρώτος «σύγχρονος» ατζέντης, ο άνθρωπος που αντιλήφθηκε πως το ποδόσφαιρο έμπαινε σε μια νέα εποχή, όπου το ταλέντο γινόταν παγκόσμιο προϊόν. Πάνω απ’ όλα, όμως, ήταν εκείνος που αγάπησε τον Μαραντόνα πριν τον αγαπήσει ο κόσμος. Και δεν είπε ποτέ κακή κουβέντα γι’ αυτόν.