Όταν είδε την παγίδα ήταν πλέον αργά...

Ο φόβος του Εργκίν Αταμάν μια μέρα πριν από την αναμέτρηση με τη Βαλένθια δεν ήταν τυχαίος. Ήταν φανερό πως είχε εντοπίσει το πρόβλημα από τις λίγες προπονήσεις (μόλις 4) που είχε προλάβει να κάνει με τους παίκτες του μέσα στο δεκαήμερο κενό που υπήρχε για το «παράθυρο» της FIBA. Ξέρουμε πολύ καλά πως δεν είναι άνθρωπος που θα πει τα τυπικά. Δεν χαρακτηρίζει αβίαστα επικίνδυνο ένα ματς, ούτε θα μίλαγε για ρυθμό που χάθηκε, αν δεν είχε δει τα σημάδια.

Το σερί των 4 νικών και η δική του απουσία για τις υποχρεώσεις της εθνικής Τουρκίας τον οδήγησαν να δώσει με ευκολία το πενθήμερο ρεπό. Το είδε σαν ευκαιρία για ανάσες και ξεκούραση στον βασικό κορμό που είχε ταλαιπωρηθεί το προηγούμενο διάστημα. Δυστυχώς η παγίδα που δημιουργήθηκε ήταν μεγαλύτερη από όσο θα μπορούσε να προβλέψει. Όταν την είδε ήταν ήδη αργά και η καλοδουλεμένη Βαλένθια φρόντισε να ρίξει τους «πράσινους» μέσα σε αυτή.

Η έλλειψη ρυθμού ήταν εμφανής στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Τα κομμάτια ισορροπίας μεταξύ άμυνας κι επίθεσης ήταν πολύ μικρά και σίγουρα όχι αρκετά για να φέρουν τον Παναθηναϊκό σε θέση ισχύος. Γιατί ο αντίπαλος ήταν προετοιμασμένος. Τις δύο φορές που στο πρώτο ημίχρονο το Τριφύλλι δημιούργησε μια διαφορά (7 και 9 πόντων), πάνω στην οποία θα μπορούσε να «χτίσει», η Βαλένθια επέστρεψε αμέσως μετά από τάιμ άουτ και απέκτησε αυτοπεποίθηση.

Όταν, μάλιστα, στο δεύτερο ημίχρονο ο Πέδρο Μαρτίνεθ είχε «διαβάσει» τα κοντά σχήματα του Αταμάν, που του είχαν δημιουργήσει προβλήματα, χτυπώντας τα στην άμυνα με τα εξαιρετικά και ψηλά γκαρντ που διαθέτει (Τόμπσον, Τέιλορ κατά κύριο λόγο και Μπαντιό, Μουρ), έκανε την ανατροπή και πίστεψε ακόμα περισσότερο πως μπορούσε να πετύχει μια τεράστια νίκη στην Αθήνα. Πήγε το ματς έχοντας το πάνω χέρι μέχρι το τελευταίο κρίσιμο 3λεπτο κι εκεί κατάφερε να ξεφύγει από το... πεπρωμένο της. Πολλοί θεωρούσαν πως ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε με 2-3 καλές άμυνες και τον ενθουσιασμό από την εξέδρα να κάνει μια ακόμα ανατροπή.

Δυστυχώς, σε εκείνο το σημείο ξέμεινε από ενέργεια και καθαρό μυαλό. Τα πολλά λάθη που ήδη είχαν γίνει συνεχίστηκαν (17 στο σύνολο), είτε σε επίπεδο δημιουργίας, είτε στην επιλογή σουτ. Σε συνδυασμό με την αστοχία στο δεύτερο ημίχρονο (2/15 τρίποντα) καταδίκασαν τους «πράσινους» στη δεύτερη εντός έδρας ήττα τους. Και πάλι από ισπανική ομάδα (είχε προηγηθεί η Μπαρτσελόνα), που πήγε τον ρυθμό εκεί που ήθελε και είδε πως ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να ακολουθήσει. Κι αυτό γιατί η άμυνα δεν δούλεψε παρά σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Ακόμα κι όταν αυτές βγήκαν στην τέταρτη περίοδο, τα έξι χαμένα αμυντικά ριμπάουντ σε αυτό το διάστημα (13 συνολικά επιθετικά η Βαλένθια) δεν του επέτρεψαν να τις εξαργυρώσει.

Τα βασικά εργαλεία είχαν υπερχρησιμοποιηθεί και οι σωστές αποφάσεις έλλειψαν, καθώς ο Εργκίν Αταμάν πήγε σε ένα ασυνήθιστο (για φέτος) περιορισμένο rotation 7-8 παικτών. Έχοντας ίσως στο μυαλό του και τις αρκετές μέρες ξεκούρασης που είχαν, παρασύρθηκε και δεν προνόησε. Με τον Οσμάν να απουσιάζει και τον Ρογκαβόπουλο να παίζει ελάχιστα στο ξεκίνημα και να ξαναμπαίνει κρύος στο τέλος, πήγε σχεδόν όλο το ματς με τρεις γκαρντ, έχοντας μόνιμο πρόβλημα (ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο) στην περιφερειακή άμυνα ένας εναντίον ενός και στο ριμπάουντ.

Κάπως έτσι χάθηκε η ευκαιρία για την 5η σερί νίκη και την παραμονή στην κορυφή της βαθμολογίας, πριν από μια πολύ απαιτητική πεντάδα αγώνων, η οποία πλέον αποκτά ακόμα πιο σημαντικό χαρακτήρα. Ο Παναθηναϊκός καλείται να βρει την πορεία του προς τον μεγάλο στόχο μέσα από ένα δύσκολο μονοπάτι. Τις επόμενες δύο εβδομάδες ακολουθούν εκτός έδρας αναμετρήσεις σε Μιλάνο (με την Αρμάνι) και Κωνσταντινούπολη (με Φενέρ), το εντός έδρας ματς με την εξαιρετική Χάποελ του Ιτούδη και το... ψυχρό (μεταφορικά τα τελευταία χρόνια και κυριολεκτικά λόγω εποχής) Κάουνας, πριν μπει το νέο έτος με ντέρμπι στο T-Center κόντρα στον Ολυμπιακό.

ΥΓ1. Οι ψηλοί του Παναθηναϊκού βρέθηκαν σε κακή ημέρα. Κι αν ο Φαρίντ δικαιολογείται να έχει μια κακή βραδιά μετά τα όσα έκανε τον Νοέμβριο, για τον Γιουρτσέβεν οι δικαιολογίες έχουν πλέον στερέψει. Το να συνεχίσει μετά τις 25 Δεκεμβρίου θα είναι μεγάλη έκπληξη πλέον.

ΥΓ2. 17 χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια και κανείς δεν ξεχνά. Η Θύρα 13 τίμησε τη μνήμη του, όπως κάνει από την πρώτη στιγμή.