Συγκλονίζει ο Πολονάρα: «Δεν βλέπω τα παιδιά μου - Έχω αγώνα μπροστά μου και η Εθνική Ιταλίας μου δίνει δύναμη»

Η ζωή του Ακίλε Πολονάρα περνά μία ακόμα κρίσιμη καμπή, διότι ο Ιταλός αθλητής αντιμετωπίζει και πάλι μία σοβαρή ασθένεια και καλείται να βγει ξανά νικητής. Για τον ίδιο, την οικογένειά του, τους συμπαίκτες του και όλους όσους τον στηρίζουν από την πρώτη μέρα.

Στην πατρίδα του, το να θεραπευτεί η μορφή της λευχαιμίας που τον ταλαιπωρεί είναι αδύνατο. Κάπως έτσι, ο Πολονάρα έχει βρεθεί στην Βαλένθια και ετοιμάζεται να προβεί σε μεταμόσχευση μυελού των οστών.

Πολλοί είναι εκείνοι που τον θαμάζουν για τα όσα έχει μπορέσει να φέρει εις πέρας. Δημοσιογράφοι, παίκτες και εννοείται συγγενείς, έχουν βρεθεί κοντά του στο νοσοκομείο, ώστε να του μιλήσουν, να τον ενθαρρύνουν και να μάθουν σε τι κατάσταση βρίσκεται. 

Ο Ακίλε Πολονάρα παραχώρησε συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης στην «Gazzeta Dello Sport». Αναφορά έγινε στην Εθνική ομάδας της Ιταλίας που τόσο πολύ αγαπά και αποτελεί την κινητήριο δύναμή του, στην γυναίκα του είναι πάντοτε στο πλευρό του και δεν τον έχει εγκαταλείψει ούτε δευτερόλεπτο, μα κατά κύριο λόγο στα παιδιά του, το μεγαλύτερο δώρο που του έχει χαρίσει η ζωή και πλέον του τα στερεί, διότι από την ημέρα της διάγνωσής του, τα έχει δει μόλις μία φορά.

Αναλυτικά τα όσα μοιράστηκε ο Ακίλε Πολονάρα:

«Απόγνωση. Μετά από δύο χρόνια μάχης για να ξεπεράσω έναν καρκίνο, ένιωσα να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου όταν έμαθα ότι έχω μια ακόμα πιο σοβαρή ασθένεια. Άρχισα να σκέφτομαι: “Γιατί σε μένα; Τι έκανα;”. Μπροστά σε αυτή την αρρώστια, ό,τι πέρασα πριν δεν συγκρίνεται. Όταν άκουσα τη λέξη ‘λευχαιμία’, τη σύνδεσα με τον θάνατο. Σε τρομάζει», είπε σχετικά με τα όσα ένιωσε, όταν έμαθε για την ασθένεια που τον έχει προσβάλει.

«Στην Ιταλία δεν εφαρμόζεται αυτή η μορφή θεραπείας. Τελείωσα έναν κύκλο χημειοθεραπείας την περασμένη Τετάρτη και σε λίγες μέρες ξεκινάω τον δεύτερο. Στο μεσοδιάστημα παίρνω κάποια χάπια που, όπως μου είπαν, βοηθούν στη μείωση του κινδύνου υποτροπής στο μέλλον. Αυτή η τακτική δεν υπάρχει στη χώρα μου. Τις πρώτες μέρες δεν ήμουν καλά — είχα ναυτία, πόνους στο στομάχι και με τρέφονταν με ορό.

Ο δεύτερος κύκλος θα είναι πιο ελαφρύς, αλλά στη συνέχεια θα χρειαστεί να κάνω μεταμόσχευση μυελού των οστών. Άρα, θα πρέπει να δούμε πώς θα αντιδράσει το σώμα μου. Ζούμε μέρα με τη μέρα και ελπίζουμε ότι στο τέλος Ιουλίου θα μπορέσω να βγω για λίγες μέρες από το νοσοκομείο. Οπότε δεν ξέρω πότε θα επιστρέψω στην Ιταλία. Είμαι όμως τυχερός γιατί η οικογένειά μου είναι εδώ μαζί μου.

Νοικιάσαμε ένα σπίτι εδώ στη Βαλένθια. Η σύζυγός μου προσπαθεί να είναι όσο περισσότερο μπορεί μαζί μου στο νοσοκομείο και όταν μένουν τα παιδιά στο σπίτι, τα φροντίζει η πεθερά μου. Είναι μια σπουδαία γυναίκα, άφησε τη δουλειά της για να μας βοηθήσει. Το να τους έχω όλους κοντά μου είναι μια όμορφη αίσθηση, μου δίνει δύναμη να συνεχίσω τον αγώνα», πρόσθεσε για την θεραπεία του που πραγματοποιείται στην Βαλένθια.

«Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να είμαι μαζί τους, αλλά αυτό το καλοκαίρι θα είμαι ο πρώτος υποστηρικτής της Εθνικής. Εγώ έχω έναν άλλο αγώνα να δώσω, όμως αν τα πράγματα πάνε καλά για την Ιταλία, θα μου δώσει ακόμα περισσότερη δύναμη για τη δική μου μάχη.

Κάθε μέρα νιώθω τη στήριξή τους. Μιλάω με 2-3 παιδιά καθημερινά. Την Πέμπτη, για παράδειγμα, τα είπαμε ωραία στο τηλέφωνο με τον Γκαλινάρι, μετά μίλησα με τον Τονούτ. Εννοείται και με τον Σπίσου, για μένα είναι σαν αδερφός. Ο Ποτσέκο μου στέλνει κάθε μέρα, δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή να με στηρίζει. Ένιωσα πραγματικά την αγκαλιά αυτής της μεγάλης οικογένειας», τόνισε για την αγαπημένη του Εθνική Ιταλίας, που αποτελεί την κινητήριο δύναμή του.

«Η ομάδα με επισκέφθηκε πριν αναχωρήσει για τον τρίτο τελικό. Στην προθέρμανση φορούσαν όλοι φανέλες με το όνομά μου και τον αριθμό μου. Μετά το ματς μου έκαναν βιντεοκλήση από τα αποδυτήρια. Και την επόμενη μέρα, οι Μπελινέλι, Παϊόλα και Σενγκέλια ήρθαν στο νοσοκομείο στη Μπολόνια για να μου φέρουν το Κύπελλο. Ο Τόκο (Σενγκέλια) μου παρέδωσε και το βραβείο του MVP: “Είναι δικό σου, εσύ είσαι ο MVP”. Ήταν πολύ συγκινητικές στιγμές», είπε για την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ιταλίας της Βίρτους Μπολόνια, κόντρα στην Μπρέσια.

«Αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι, γιατί είμαι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνω εδώ, στην Ισπανία. Δεν σκέφτομαι το παρκέ, την μπάλα ή τις προπονήσεις. Ο στόχος μου είναι να επιστρέψω σε μια φυσιολογική ζωή και, αν το μπάσκετ είναι μέρος αυτής, ακόμη καλύτερα. Προς το παρόν, δεν είναι προτεραιότητα. Από τις 30 Ιουνίου έληξε το συμβόλαιό μου με τη Βίρτους και τώρα πρέπει να εστιάσω αλλού», κατέληξε, μιλώντας για την απουσία του από τα γήπεδα.