Σλούκας: «Ο Ολυμπιακός με άφησε ελεύθερο με κακό τρόπο - Ήθελα να τους δείξω ότι κάνουν λάθος»

Ο Κώστας Σλούκας μίλησε στον Ντέμη Νικολαΐδη στο πρώτο επεισόδιο του «Demis Dialogues» και αναφέρθηκε σε όλη του την πορεία στο μπάσκετ. Ο 35χρονος διεθνής γκαρντ αναφέρθηκε και στη δεύτερη αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό πριν από δύο χρόνια και τόνισε ότι ήθελε να αποδείξει στους Πειραιώτες ότι έκαναν λάθος.

Ο Κώστας Σλούκας αναφέρθηκε και στο τέλος της καριέρας του το οποίο σημείωσε ότι πλησιάζει γιατί σημείωσε ότι θέλει ο κόσμος να τον θυμάται σε κορυφαίο επίπεδο. Ακόμη, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού χαρακτήρισε αποτυχημένη τη φετινή σεζόν για τον Παναθηναϊκό.

«Πλησιάζει το τέλος της καριέρας μου, ναι. Έχω ήδη έναν χρόνο συμβόλαιο τώρα. Άλλον έναν… Δεν ξέρω, θέλω να δω και πώς είναι το σώμα μου. Θέλω να τελειώσω ψηλά, θέλω να μείνω στο μυαλό του κόσμου ψηλά, με αυτά που έχω καταφέρει. Να μην αρχίσει να λέει ‘ωχ εντάξει μεγάλωσε…’ Να μην νιώθω ότι πέφτω.

Θέλω να μείνω στη συνείδηση του κόσμου ως ένας πολύ καλός αθλητής, ένας παίκτης που τρύπησε το ταβάνι του, γιατί όταν ξεκινούσα από 12-13 ετών και σκεφτόμουν επαγγελματικά το μπάσκετ, δεν πίστευα ούτε κατά διάνοια ότι θα καταφέρω αυτά που κατάφερα. Ανέβαινα σκαλί-σκαλί. Έτσι, σταματάω 37-38 δεν ξέρω, να πω ότι τόσα μπορούσα να κάνω, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα και δεν θα έχω μετανιώσει, να πω ότι θα μπορούσα να κάνω και περισσότερα ή να περάσω κάποιες νύχτες που να βγω έξω και να μην κάνω προπόνηση.

Θέλω να φτάσω, δηλαδή, στο ταβάνι μου, να πω ότι τόσα έκανα, τέλος, τώρα αλλάζω σελίδα, συνταξιούχος στα 38, δεν ξέρω (σ.σ. γέλια). Αυτό θέλω να έχω στο μυαλό μου. Τόσα μπορούσα να κάνω, τόσα έκανα.

Το λέω και στη γυναίκα μου, δεν θέλω να κάτσω σπίτι, θα πλακωνόμαστε (σ.σ. γέλια). Είναι έντονος χαρακτήρας και εκείνη και εγώ και όταν δεν μου φεύγει η ενέργεια, πιστεύω θα σκοτωνόμαστε (σ.σ. γέλια). Τώρα αν με ρωτάς τι θα κάνω, δεν έχω ιδεά. Το μόνο που ξέρω είναι να βάζω μια μπάλα σε ένα καλάθι. Αυτό είναι το καλό και το κακό ενός επαγγελματία αθλητή.

Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου λίγο συνειδητοποιημένο, έχω αρχίσει να βάζω στο μυαλό μου πώς θα γίνει και τι θα γίνει. Ο στόχος ήταν να κάνω κάποια σεμινάρια όταν σταματήσω το μπάσκετ, είτε είναι οικονομικά, είτε διαχείριση εταιρείας, τέτοια πράγματα, να βγω έξω από το κουτάκι του μπάσκετ. Το μπάσκετ είναι ένα κουτάκι, ο αθλητισμός είναι ένα κουτάκι, θέλω να βγω και έξω από αυτό. Σίγουρα θα καθίσω ένα ή δύο χρόνια, να ταξιδέψω με την οικογένειά μου, να ξεκουραστώ, να δω πράγματα, να περάσω χρόνο με τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου. Θέλω να κάνω κάτι.

Αν με ρωτάς για το σενάριο του προπονητή… Αν με ρωτάς αν γνωρίζω το άθλημα, το γνωρίζω, αλλά το να είσαι προπονητής είναι πολλά περισσότερα. Είναι διαχειριστής προσωπικοτήτων, κάνει διαχείριση άγχους. Είναι αλλιώς να έχεις την μπάλα στα χέρια, να κάνεις λάθος και να πεις ΄τιμωρήστε με’ και αλλιώς να δώσεις μια εντολή, να μην την κάνει ο παίκτης, να κάνει το λάθος ο παίκτης. Μετά τι γίνεται; Η μπάλα φεύγει από τα χέρια σου», σημείωσε για το τέλος της καριέρας του ο Κώστας Σλούκας.

Ο Σλούκας μίλησε για:

την πρώτη αποχώρηση από τον Ολυμπιακό: «Όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό πήγε στην Φενέρ, επέλεξα δηλαδή προπονητή, ο οποίος με πίστευε περισσότερο. Δηλαδή ο χρόνος μου στον Ολυμπιακό ήταν περιορισμένος όταν έφυγα για να πάω στην Φενέρ. Ήταν ο Βασίλης τότε στα καλύτερά του, ήταν ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη και γνώριζα εγώ ότι δεν μπορώ να... Δηλαδή τι θα κάνει ο προπονητής; Θα βγάλει τον Βασίλη να βάλει εμένα; Δε γίνεται. Το γνώριζα. Οπότε η πρόκλησή μου ποια ήταν; Να φύγω από τον Ολυμπιακό, να πάω σε μία ομάδα με καλό περιβάλλον, με έναν προπονητή που με πιστεύει και να δείξω πράγματα. Που όντως έγινε. Μετά από πέντε χρόνια νομίζω έκανε μία πάρα πολύ καλή ανοδική πορεία».

τη συμφωνία με τη Φενέρμπαχτσε: «Όταν έγινε το ραντεβού με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς υπήρχε μία ωραία ιστορία, δεν την έχω πει ποτέ. Συναντιόμαστε για να μιλήσουμε, γιατί μου λέει ‘έρχομαι στην Αθήνα για να σε συναντήσω, να σου πω δυο κουβέντες’. Εγώ είμαι ελεύθερος παίκτης, στον Ολυμπιακό δεν είχα συμβόλαιο, είμαι ελεύθερος να ακούσω όποιον θέλω. Συναντήθηκα και με τον προπονητή του Ολυμπιακού πρώτα, ο οποίος μου ανέλυσε το πλάνο του, το οποίο δεν ήταν και πολύ αυτό που ήθελα να ακούσω, παρόλο που εκτιμώ τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, είναι εξαιρετικός προπονητής. Και θα μπορούσε κάλλιστα να μου πει ψέματα, μου είπε την αλήθεια. Για αυτό τον εκτιμώ περισσότερο. Συναντιέμαι με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και μου λέει στο "ένα" θα είσαι εσύ με τον Μπόμπι Ντίξον τότε, το "δύο" είναι ο Μπογκντάνοβιτς, "τρία, "τέσσερα", μου είπε όλη την ομάδα. Χωρίς να έχω μιλήσει ούτε οικονομικά, ούτε τίποτα. Του λέω είμαι εδώ βασιλιάς στον Ολυμπιακό γιατί έχω πάρει πρωτάθλημα, ήμουν πολύ καλός, ήμουν στην καλύτερη πεντάδα και είχαμε πάει τελικό Euroleague. Δηλαδή είμαι στο σπίτι μου. Νιώθω καλά. Οι πρόεδροι θα μου δίνανε κάποια καλά χρήματα, νιώθω καλά. Το μόνο που μου έλειπε ήταν ο ρόλος ο αγωνιστικός. Του λέω "θα παίξω;" όπως σε κοιτάω στα μάτια, μου λέει θα παίξεις. Και δίνουμε χέρια. Φεύγω από το ραντεβού, παίρνω τον μάνατζέρ μου που είναι και κουμπάρος μου τώρα, του λέω "ντάξει, τελείωσε, συμφώνησα". "Τι συμφώνησες;". Του λέω "θα πάμε στη Φενέρ", μου λέει "δεν έχουμε μιλήσει ούτε για λεφτά, ούτε για τίποτα". Του λέω "εκεί θα πάμε" και έτσι έγινε. Φαντάσου εγώ συμφώνησα χωρίς να ξέρω την πρόταση των χρημάτων. Σαν κίνηση ήταν πολύ λάθος, εγώ συμφώνησα χωρίς να ξέρω οικονομική πρόταση. Οπότε ήταν πολύ μεγάλη πρόκληση για εμένα».

την επιστροφή στον Ολυμπιακό: «Μετά από πέντε χρόνια κλείνει το κεφάλαιο της Φενέρ και βρίσκω μία νέα πρόκληση στον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός πάντα υπήρχε διακριτικά. Η διακριτική ενόχληση των διοικούντων όχι σε εμένα, στον μάνατζέρ μου, ότι κοίταξε τον θέλουμε στον Παναθηναϊκό. Λεφτά ανοιχτά ό,τι θέλει, μιλάμε για 15 χρόνια τώρα. Πολλά χρόνια. Εγώ δεν άκουγα καν τον Παναθηναϊκό. Είναι πάρα πολύ μεγάλη ομάδα αλλά σεβόμουν τον Ολυμπιακό. Και βλέπω μπροστά μου μία πολύ μεγάλη πρόκληση στον Ολυμπιακό που είναι στην Α2. Δεν έχει καλή ομάδα, τελείωναν 13οι, 12οι στην Euroleague. Βλέπω μία πολύ μεγάλη πρόκληση και λέω θα πάω εκεί να βοηθήσω τον Ολυμπιακό γιατί θυμάμαι ότι δεν πήγαιναν ούτε καλά ονόματα στον Ολυμπιακό τότε. Δηλαδή όταν πήγα εγώ μετά ακολούθησαν τα υπόλοιπα ονόματα. Ήταν ο Βασίλης στο τελείωμά του, ήταν ο Γιώργος στο τελείωμά του και φαντάσου έχω αρκετά χρήματα για να πάω στον Ολυμπιακό. Είχα μία πολύ καλύτερη πρόταση από τη Ρεάλ Μαδρίτης αλλά η πρόκλησή μου ήταν ο Ολυμπιακός. Η γυναίκα μου με βρίζει, μου λέει θα μπορούσες να πας στη Ρεάλ Μαδρίτης τότε. Φοβερή η Ρεάλ. Αλλά η πρόκληση για εμένα ήταν να πάω ένα Final-Four με τον Ολυμπιακό, οπότε επέλεξα Ολυμπιακό. Για αυτό τον λόγο πήγα Ολυμπιακό».

τον λόγο που έφυγε δεύτερη φορά από τον Ολυμπιακό: «Μετά από τρία χρόνια ο Ολυμπιακός δε με θέλει και με αφήνει ελεύθερο με κακό τρόπο. Αυτό στην ουσία έχει γίνει, δεν θέλω να αναφερθώ. Οπότε βρίσκω πολύ μεγάλη ευκαιρία να μπω απέναντι ακριβώς και να τους δείξω ότι έχουν κάνει λάθος. Και νομίζω η ιστορία και η μοίρα έφερε τα πράγματα έτσι ώστε... Ούτε εγώ να τα έγραφα, δε θα τα έγραφα τόσο καλά. Ήταν τεράστια πρόκληση, πέρασα δύσκολα γιατί είχα τους τραυματισμούς, η ομάδα πέρασε και αυτή δύσκολα αλλά στο τέλος αυτά που έγιναν... Να βάλω τώρα 25 πόντους στον τελικό της Euroleague και να βάλω 30 στον τελευταίο τελικό με τον Ολυμπιακό. Εγώ να τα έγραφα, δε νομίζω να τα έγραφα τόσο καλά. Φέρθηκε μαζί μου η μοίρα πολύ καλά».

τη σεζόν που ολοκληρώθηκε: «Για εμένα είναι πολύ μεγάλη αποτυχία η φετινή για τον Παναθηναϊκό. Αν παίρναμε το πρωτάθλημα, η επιτυχία θα ήταν εξίσου μεγάλη. Το πρωτάθλημα έκρινε την χρονιά ως πολύ αποτυχημένη.

Στο μπάσκετ δεν είναι όπως στο ποδόσφαιρο. Στο μπάσκετ μπορώ από τώρα ποιες ομάδες θα είναι στην οκτάδα της Euroleague του χρόνου. Είναι συγκεκριμένες ομάδες που πηγαίνουν στους "8" ή στους "10" από τις 20 ας πούμε. Οπότε είσαι εκεί κοντά. Όταν πηγαίνεις εκεί κοντά, όκει, θες και λίγο τύχη να το πάρεις. Άρα δηλαδή το ότι πηγαίνεις στο Final-Four είναι επτυχία αλλά γνωρίζεις ότι θα είσαι στις οκτώ ομάδες. Μπορώ τώρα ότι ο Ολυμπιακός θα είναι σίγουρα στην οκτάδα, δε θα είναι; Θα είναι. Η Ρεάλ θα είναι, η Μπαρτσελόνα θα είναι, ο Παναθηναϊκός λογικά θα είναι. Είναι έξι ομάδες που θα είναι σίγουρα. Οπότε το να πας στο Final-Four είναι μία επιτυχία με αστερίσκο. Το να το πάρεις είναι πολύ μεγάλη επιτυχία. Αυτό που κρίνει την χρονιά σου και αυτό που την κλείνει είναι το τελευταίο παιχνίδι, δηλαδή το πρωτάθλημα. Οπότε η χρονιά ήταν αποτυχημένη.

Σκέψου το ανάποδο. Πέρσι πήραμε την Euroleague, αν χάναμε το πρωτάθλημα η χρονιά προφανώς θα ήταν επιτυχημένη αλλά θα ήταν με αστερίσκο, δηλαδή έχασες το πρωτάθλημα φίλε, έχεις χάσει και το κύπελλο. Κατάλαβες πώς σκέφτεσαι στο μπάσκετ; Το μπάσκετ έτσι είναι. Είχαμε πάρει δύο Euroleague με τον Ολυμπιακό, γυρίζαμε, υπήρχε τόσος κόσμος στον δρόμο και υπήρχε κόσμος και μας έλεγε "σε μία εβδομάδα παίζεται με τον Παναθηναϊκό. Καλή είναι η Euroleague. Αλλά τον Παναθηναϊκό. Το πρωτάθλημα". Και εμείς λέγαμε "πήραμε ευρωπαϊκό" και ντάξει πότε θα ξανακερδίσεις. Αυτή είναι η νοοτροπία στο μπάσκετ».

το καλάθι του Γιουλ στον τελικό του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ Μαδρίτης: «Έλεγα να μη το πω ποτέ, να μη το συζητήσω, το έχω συζητήσει μόνο με κοντινούς μου ανθρώπους. Στο μπάσκετ παίζει ρόλο η τύχη αλλά δημιουργείς εσύ τις συνθήκες όπου η τύχη μετά μπορεί να ευνοήσει είτε εσένα είτε τον αντίπαλο. Τακτικά. Θα σου πω ένα παράδειγμα επειδή έτυχε να βλέπω κάποιες δηλώσεις τον τελευταίο καιρό από τον προπονητή του Ολυμπιακού ότι και καλά κάποιες φορές κοιμάται και στον ύπνο του βλέπει το καλάθι του Γιουλ που έκρινε την Euroleague. Όντως, ήταν ένα τυχερό καλάθι. Οι προσωπικότητες παίζουν πάντα ρόλο. Αλλά να ξέρεις ότι δημιουργείς και εσύ τις συνθήκες.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έλεγε πάντα ότι τα τελευταία δύο λεπτά να μην τρως ποτέ τρίποντο γιατί σου κλέβει μία κατοχή. Δηλαδή εκεί που τρως δίποντο, αν φας τρίποντο σε πλησιάζει ακόμα πιο κοντά.

Στον τελικό της Euroleague θέλει 45" και έχει την μπάλα η Ρεάλ. Ο Ολυμπιακός προηγείται με τέσσερις πόντους. Κατεβάζει την μπάλα ο Ροντρίγκεζ και αν θυμάμαι καλά είναι ο Κάνααν που πάει κάτω από το σκριν και του δίνει την δυνατότητα να σουτάρει τρίποντο. Καλύτερα είναι να τον αφήσεις να βάλει ένα lay-up. Αν εμείς δεν τρώγαμε τρίποντο, αν τρώγαμε δίποντο η διαφορά θα πήγαινε στους δύο. Εμείς τρώμε τρίποντο και η διαφορά είναι στον έναν πόντο. Κατεβάζουμε την μπάλα. Κάνω εγώ μία επίθεση και πασάρω στον Φαλ. Είμαστε έναν πόντο μπροστά και ο Φαλ το χάνει. Έχει την μπάλα η Ρεάλ με 9" και έναν πόντο διαφορά. Οι περισσότεροι λένε "κάνεις φάουλ ή δε κάνεις;".

Για εμένα το παιχνίδι χάθηκε πιο πριν, όταν εσύ αντί να φας δίποντο έφαγες το τρίποντο. Θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει εντολή ο προπονητής ή να μη κάνει το λάθος ο Κάνααν και να φάμε ένα δίποντο. Να μην ρισκάρεις σε έναν ποιοτικό παίκτη να σουτάρει τρίποντο, καλύτερα να τον αφήσεις να μπει. Ο Γιουλ παίρνει την μπάλα και σκοράρει. Αν εμείς είχαμε φάει απλό lay-up και όχι τρίποντο η διαφορά θα ήταν στους δύο πόντους. Οπότε κάνεις αμέσως φάουλ. Αν βάλει τις δύο βολές εσύ σίγουρα δεν έχεις χάσει και έχεις την τελευταία επίθεση στα χέρια σου με την χειρότερη πιθανότητα να πας παράταση. Άρα, προφανώς είναι πολύ τυχερό το καλάθι, πολύ δύσκολο καλάθι στον Φαλ που είναι πολύ καλός αμυντικός. Αλλά νομίζω δημιουργείς εσύ τις συνθήκες πιο πριν 20" που δε συζητάει κανένας, δεν έχει συζητήσει ποτέ κανένας για αυτό, όπου έχτισες την μοίρα σου.

Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η τύχη. Χτίζεις μομέντουμ και φτιάχνεις τις πιθανότητές σου. Το Euro που πήρες εσύ. Λένε όλοι "πωπω, η τύχη". Δεν τρώγατε γκολ με τίποτα. Και η τύχη προφανώς. Αλλά ήσασταν πολύ καλά οργανωμένοι. Είχατε δουλέψει πως θα στηθείτε. Είχα δει ένα κλιπάκι στο Instagram όπου ο Γιούρκας Σεϊταρίδης είχε μπει λέει στο σώβρακο του Τιερί Ανρί. Όπου πήγαινε ο Ανρί ήταν από πίσω ο Σεϊταρίδης. Υπήρχε τακτική. Προφανώς και άμα ο Ανρί του έφευγε μία φορά μπορεί να έβαζε γκολ, είχε ένα δοκάρι. Παίζει και η τύχη ρόλο. Αλλά φτιάχνεις εσύ τις πιθανότητές σου και λες "δε θα φάω γκολ". Αν βάλω μία στημένη ή μία αντεπίθεση 1-0. Προφανώς είναι και η τύχη, αλλά είναι εσύ με τις πιθανότητές σου τι κάνεις. Στο μπάσκετ έχει μεγαλύτερη επιρροή η προσωπικότητα και του προπονητή μέσα στο γήπεδο αλλά και των παικτών. Άμεση επιρροή. Παίρνει την μπάλα ο Ναν και βάζει 40 πόντους. Παίρνει την μπάλα ο Σάσα Βεζένκοφ και βάζει 30 πόντους. Προφανώς και γέρνει την πλάστιγγα. Αλλά πρέπει να το χτίσεις όλο εσύ».