Τέλος εποχής: Αποσύρθηκε από το μπάσκετ ο Μίλος Τεόντοσιτς

Μία μεγαλειώδης πορεία λαμβάνει σήμερα τέλος. Ένας από τους πιο εντυπωσιακούς παίκτες που πάτησαν ποτέ το πόδι τους στα παρκέ της Ευρώπης, αποσύρεται από το μπάσκετ. Ο λόγος για τον Μίλος Τεόντοσιτς, που ολοκληρώνει μία καριέρα 30 ολόκληρων χρόνων.

FMP και Τσάτσακ ήταν οι δύο πρώτοι του σταθμοί, πριν έρθει η... απογείωση και ο «μάγος» Τεόντοσιτς γίνει παγκοσμίως αναγνωρίσιμος. Ο Ολυμπιακός αποτέλεσε το πρώτο του τεράστιο βήμα. Η ικανότητά του στην τελική πάσα, αλλά και στο σκοράρισμα τις στιγμές που η μπάλα «έκαιγε», έκαναν τους πάντες να καταλάβουν λίαν συντόμως πως επρόκειτο για αθλητή που θα αλλάξει την ροή της ιστορίας. 

ΤΣΣΚΑ Μόσχας, το... πικ της μπασκετικής του ιστορίας. Έξι συνεχόμενα πρωταθλήματα Ρωσίας (2012-2017) και πρωταθλητής Ευρώπης για την σεζόν 2015-16. Παρόλα αυτά, MVP της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, αναδείχθηκε τη σεζόν 2009-2010, φορώντας την «ερυθρόλευκη» φανέλα.

Ο «μαγικός πλανήτης», δεν γινόταν να μην αποτελέσει σταθμό του, καθώς βρέθηκε στην Αμερική για περίπου δύο έτη, φορώντας τη φανέλα των Λος Άντζελες Κλίπερς. Κατά την επιστροφή του, συνέχισε να ζαλίζει τους αντίπαλους αμυνόμενους, ως παίκτης της Βίρτους Μπολόνια. Στην «Basket City», κάθισε για τέσσερα χρόνια, πριν αποφασίσει να επιστρέψει στην γενέτειρά του, ώστε να κλείσει την μεγάλη του καριέρα.

Πάτησε στα παρκέ της Euroleague 309 φορές. Κατά τη διάρκεια αυτών, μέτρησε κατά μέσο όρο 11.1 πόντους, 2.2 ριμπαόυντ και 4.8 ασίστ. Πλέον, ο Ερυθρός Αστέρας θα χρειαστεί να πορευτεί χωρίς έναν από τους κορυφαίους 25 που αγωνίστηκαν ποτέ στην λίγκα και το άθλημα, ειδικότερα σε ότι έχει να κάνει με τα στάδια της «Γηραιάς Ηπείρου». Το μπάσκετ από σήμερα είναι κάπως πιο φτωχό, καθώς ο Μίλος Τεόντοσιτς επισημοποίησε την απόσυρσή του, μέσω των ΜΜΕ της πατρίδας του.

 Αναλυτικά το αποχαιρετιστήριο μήνυμά του:

«Αγαπητοί φίλοι, σεβαστοί οπαδοί και φίλαθλοι του μπάσκετ

Καταρχάς, σας ευχαριστώ για τα 30 χρόνια κοινού αγώνα, απόλαυσης, χαράς και λύπης. Ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω μια φάση της αγάπης μου για το μαγικό παιχνίδι του μπάσκετ.

Πίσω μου, πίσω μας, υπάρχει πολλή επιθυμία, αγώνας, απάρνηση. Κερδισμένα τρόπαια, αλλά και χαμένοι τελικοί. Όλα είναι μπάσκετ και όλα είναι ζωή. Και δεν θα άλλαζα τίποτα από αυτά, θα άλλαζα τα πάντα – πάλι τα ίδια!

Ευχαριστώ το Βάλιεβτσι μου, τη Σερβία μου. Και όλους τους προπονητές με τους οποίους είχα την ευκαιρία να μάθω μπάσκετ.

Δεν το έχω (ακόμα) μάθει πλήρως. Εκείνη κι εγώ θα ανταλλάσσουμε γνώσεις και εμπειρίες για πολύ καιρό ακόμα. Για το υπόλοιπο της ζωής του.

Δεν θα έδινα ιδιαίτερη έμφαση σε άτομα, καθοριστικά λεπτά, τους πιο σημαντικούς αγώνες… Γιατί κάθε μία από αυτές τις «λεπτομέρειες» (προπονητές, συμπαίκτες) ήταν σημαντική για την καριέρα μου.

Η μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη πηγαίνει στην οικογένειά μου. Και η μεγαλύτερη υπερηφάνεια είναι μαζί τους. Τον τελευταίο καιρό, έχω συνειδητοποιήσει ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της καριέρας μου ως παίκτης είναι ότι θα έχω κάτι να δείξω στα παιδιά! Μακάρι να μεγαλώσουν λίγο ακόμα… Θα είμαι μπροστά τους και θα είμαι – ο πιο ολοκληρωμένος.

Δεν θα ήθελα να κάνω ένα προσωπικό λάθος στο τέλος, οπότε υπάρχει ένα ομαδικό μήνυμα: «Τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους, αλλά κυριολεκτικά, σε κάθε συμπαίκτη. Όλοι με κάνατε καλύτερο παίκτη μπάσκετ. Το θυμάμαι αυτό».

Όλοι παίζουμε για τους οπαδούς και για αυτούς. Γι’ αυτό, τους ευχαριστώ κι αυτούς, ειλικρινά και από τα βάθη της καρδιάς μου. Χάρηκαν τα χειροκροτήματα και την υποστήριξη. Η κριτική ήταν κίνητρο, τα σφυρίγματα έγιναν πιο έντονα. Ανεξάρτητα από την ταυτότητα του συλλόγου, ο οπαδός απαιτεί πάντα σεβασμό από όσους ήρθαν στην αίθουσα. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, δεν διάβασα πολλά σχόλια ούτε έδωσα προσοχή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά ένιωθα πολύ καλά κάθε αναστεναγμό στην αίθουσα. Και κάθε πόνο. Από εκεί προέρχεται η έμπνευση, γι’ αυτό πιέζεις τον εαυτό σου να γίνεις καλύτερος. Και τώρα, για να μην παρεκκλίνω πολύ από τον εαυτό μου, και είναι γνωστό ότι δεν έχω ανοίξει πολύ τα συναισθήματά μου στο κοινό, θέλω και πρέπει να μοιραστώ το εξής: Θέλω να γίνει γνωστό πώς τελείωσα την καριέρα μου σε έναν σύλλογο που έχει κυρίαρχη θέση στην καρδιά μου.

Για την αγάπη μου για τη Σερβία, το να παίζω για το εθνόσημό της και κάτω από την αγαπημένη μου τρικολόρ, τα είπα όλα στο παρκέ. Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν αυτό το μοναδικό, υπέροχο συναίσθημα που ακόμα σιγοβράζει μέσα μου. Η πατρίδα μου θα παραμείνει για πάντα η πιο σημαντική και αγαπημένη μου.

Για άλλη μια φορά, ευχαριστώ μπάσκετ, θα τα ξαναπούμε, απλώς χωρίς αθλητικά παπούτσια, φανέλες και σορτς»