Είδες ποτέ σου πόσο φως κρύβεται σ' ένα τραύμα

Έμεινε δύο χρόνια εκτός αγωνιστικής δράσης, έκανε έντεκα χειρουργεία, έπαθε γάγγραινα, έχασε οκτώ εκατοστά αχίλλειου τένοντα, άκουσε τους γιατρούς να του λένε ότι όχι μόνο δεν θα ξαναπαίξει μπάλα, αλλά ίσως να μην ξαναπερπατήσει...

Υπάρχουν ιστορίες στο ποδόσφαιρο που ξεπερνούν τα όρια του αθλητισμού. Μετριούνται με δύναμη ψυχής, επιμονή και αληθινή αγάπη για το παιχνίδι. Όπως είναι η ιστορία του Σάντι Καθόρλα, o oποίος στα 40 του όχι μόνο συνεχίζει να παίζει μπάλα, αλλά το κάνει ταπεινά, αγνά για την ομάδα στην οποία άρχισε την καριέρα του έχοντας ως ετήσιο μισθό 91.000 ευρώ.

Ο μικροκαμωμένος Ισπανός μέσος, ο οποίος μάγευε τα γήπεδα με την τεχνική του και τη σπάνια ικανότητα να χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια με τον ίδιο τρόπο, βρέθηκε ξαφνικά αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο αντίπαλο της ζωής του: έναν τραυματισμό που λίγο έλειψε να του στερήσει όχι απλά το ποδόσφαιρο — αλλά το ίδιο του το πόδι.

Από τον Οκτώβριο του 2016, τότε που τραυματίστηκε σε παιχνίδι του Champions League όταν η Άρσεναλ αντιμετώπισε τη Λουντογκόρετς χρειάστηκε να υποβληθεί σε έντεκα επεμβάσεις. Και μετά οι γιατροί του είπαν ότι δεν μπορούσαν να αποκλείσουν ακόμα και τον ακρωτηριασμό λόγω γάγγραινας.

«Θα έχανα το πόδι μου. Είχε τρομερή μόλυνση, είχαν πάθει ζημιά τα οστά. Οι μολύνσεις είχαν φάει μέρος του αχιλλείου τένοντα. Μου έλειπαν οκτώ εκατοστά!» θα πει ο ίδιος ο Καθόρλα, την ώρα που ο Αρσέν Βενγκέρ δήλωνε ότι ήταν ο χειρότερος τραυματισμό που είχε ζήσει όλα αυτά τα χρόνια στα γήπεδα.

Το τατουάζ που ειχε κάνει στο πόδι του ο Καθόρλα, αφιερωμένο στην κόρη του είχε αλλοιωθεί μετά τις επεμβάσεις, σχεδόν... κόπηκε στα δύο. Ένα κομμάτι του χρειάστηκε να χρησιμοποιηθεί ως μόσχευμα. Σαν να έπρεπε να θυσιάσει κάτι από τον εαυτό του για να γίνει καλά. Σε κάποιες από τις φωτογραφίες που έδειξε ο ποδοσφαιριστής φαινόταν ακόμα και ο τένοντας.

Μετά από κάθε επέμβαση, ήλπιζε ότι θα κατάφερνε όχι μόνο να αναρρώσει πλήρως, αλλά να γυρίσει στα γήπεδα. Όταν του έβγαζαν τα ράμματα, το τραύμα άνοιγε. Ξανά και ξανά. Και πάλι από την αρχή. Έντεκα φορές.

Οι γιατροί σήκωναν τα χέρια ψηλά. Δεν είχαν ξαναδεί κάτι τέτοιο. Χρειάστηκε να γίνει ανακατασκευή του τένοντα.

Κάποιοι τον ξέχασαν τότε. Ήταν ένας τελειωμένος. Λίγοι στάθηκαν δίπλα του. Ήταν ο Αντρές Ινιέστα, ο Νταβίδ Σίλβα, ο Νταβίδ Βίγια, στο πλευρό του. Οι πολλοί τον είχαν ξεγράψει. Είπε ότι δεν χρειάστηκε την βοήθεια ψυχολόγου για να σηκωθεί και να αντιμετωπίσει όσα είχε μπροστά του. Για να βγει από το σκοτάδι.

«Είναι κάτι μέσα σου. Δεν σε αφήνει να το αποδεχτείς. Δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς το ποδόσφαιρο. Προσευχόμουν κάθε μέρα. Όχι για να ξαναπαίξω – αλλά για να μπορώ να τρέξω με τα παιδιά μου».

Και τα κατάφερε. Όλα. Το καλοκαίρι του 2018 επέστρεψε στη Βιγιαρεάλ και στην ενεργό δράση και θύμισε τον παλιό καλό Σάντι, αυτόν τον μαέστρο με την φαντασία, τον πάντα ταπεινό, που τον κάνει τόσο ξεχωριστό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Αυτός ο «σακάτης», στα 35 του πια, πήρε την ομάδα και την οδήγησε στην πέμπτη θέση του πρωταθλήματος. Κλήθηκε ξανά και στην εθνική ομάδα της Ισπανίας. Αυτός με τα τσακισμένα πόδια.

«Δεν με νοιάζει αν είμαι 40, ούτε αν πονάω. Θέλω να παίζω όσο μπορώ. Παίζω για μένα, για τους δικούς μου, και για όλους εκείνους που παλεύουν στη ζωή τους να ξανασηκωθούν» λέει σήμερα.

Χωρίς να έχει ξεχάσει, φυσικά. Και να ήθελε, δεν είναι δυνατόν. Θα είναι πάντα η ουλή εκεί για να θυμίζει όσα πέρασε. Θα είναι πάντα σημαδεμένος. Μα και πάντα νικητής. Μπορεί να υπάρχει τελικά φως στο τραύμα.

Το βράδυ της Τετάρτης (11/6) με απευθείας φάουλ του Καθόρλα, τέσσερα λεπτά αφού είχε μπει στο γήπεδο ως αλλαγή, η Οβιέδο πήρε την ισοπαλία 1-1 από την Αλμερία και θα διεκδικήσει την άνοδό της στη La Liga!

Όταν επέστρεψε στην Οβιέδο, το καλοκαίρι του 2023, έθεσε δύο όρους: Ζήτησε να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με το μίνιμουμ που προβλεπόταν για την κατηγορία και το 10% από τις πωλήσεις της φανέλας του να πηγαίνει στις ακαδημίες του συλλόγου.

Σαν να ήθελε να ξεπληρώσει ένα χρέος, σαν να ένιωθε ότι είχε μια οφειλή. Kι ας μην χρωστούσε σε κανέναν τίποτα, αφού μόνος του διάβηκε τον δύσβατο δρόμο.